Corona en de huismus: “Plots besef ik hoe blij ik mag zijn dat ik me kan vervelen”
Het coronavirus houdt ons nog wel een tijdje binnen, en daar heeft redactrice en huismus Sanne geen problemen mee. Integendeel, zij beseft nu meer dan ooit wat een luxe het is om plots veel minder te moeten, behalve dan: ‘in haar kot blijven’.
Weekends zijn voor familiebezoekjes, stadstripjes en café-uitstapjes met vrienden. Weekdagen voor gehol en gesakker. Een sok is zoek, het hemd niet gestreken – ‘Kun je dat nog even snel doen?’. Mijn man holt naar de trein en ik sta in de file. We werken, komen thuis, koken, eten en kijken veel te veel televisie voor we net iets te laat in bed ploffen. Alweer een dag voorbij.
Nu is de agenda leeg. Dat treft, want ik ben een huismus. Ik ga niet graag op reis en ben erg graag in de beslotenheid van mijn eigen huis. Als kind zat ik met m’n neus in de boeken, als tiener verstopte ik me op mijn kamer met mijn favoriete muziek, en nu nog vind ik het geweldig om gewoon een avond niets te moeten. En dat worden nu wéken. De weekdagen zijn nog gevuld met thuiswerk, maar de weekends? Die zijn van ons. Na een ontspannen avond kruipen we in bed. ‘Goh, ik word hier eigenlijk wel rustig van, voel jij dat ook?’.
“Al een week zoeken we manieren om onszelf te entertainen. Je zult maar zwaar ziek zijn en enkel naar je lichaam kunnen luisteren.”
Toch is het, zelfs voor een huismus, best wel pittig. Op elkaars lip zitten. Je vrienden enkel via videochat zien. Boodschappen bij je grootouders brengen en gillen door het verandaraam dat je alles in het stalletje hebt gezet. Contact vermijden. Het is confronterend en het maakt me bij momenten wat triest.
En dan besef ik het plots. Al een hele week lees ik berichten over mensen die de dag proberen te vullen. Initiatieven om je bezig te houden. ‘Mogen we nog naar het park?’ ‘Hallo, weet iemand leuke sportoefeningen om thuis te doen?’ ‘Heeft iemand tips om je niet te vervelen?’. Je zult maar een chronische ziekte hebben en elke dag alleen maar naar je lichaam kunnen luisteren. Thuis zijn omdat het moet. Al weken, maanden, jaren. En je zult maar net al die berichten lezen van mensen die de luxe hebben om zich eens te kunnen vervelen. Ik slik.
“We moeten op dit moment niet meer doen dan lanterfanten om onszelf te beschermen. Wat een luxe om gezond te zijn.”
Mijn lichaam sputtert niet tegen en ik ben niet ziek. Ik heb geen kinderen om te entertainen (het is vast geweldig om kinderen te hebben, maar mijn oprechte medeleven, lieve ouders), ik heb een fantastische man en een warm nest vol familie en vrienden. De wereld vraagt van mij op dit moment niet meer dan gewoon binnen te blijven. Lanterfanten en vervelen om jezelf en andere mensen te beschermen. Wat is dat een ongelooflijke luxe.
Dus besluit ik het nog beter te doen, dat huismussen. Mij hoor je niet meer klagen. Deze vrije vogel gaat van de tijd gebruikmaken om even niets te moeten. Want zolang je gezond bent, blijft het leven erg fijn. Of je nu in een overvol café zit of met je benen omhoog achterover ploft.
Lees ook zeker deze artikels:
- Alleenstaand? Ga op zoek naar je virusbuddy!
- Samenleven in tijden van corona: “Help, mijn man denkt bij elk kuchje dat het einde nabij”
- Anne Davis over het coronavirus: “De wereld is klein geworden en wat eerst ver van je bed leek, ligt ineens naast je op je kussen”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!