Dwars door Vlaanderen met Nicole en Hugo

Hugo: "Wemmel is een van de twaalf Nederlandstalige faciliteitengemeenten. Als we iemand groeten in onze straat, doen we dat automatisch in de twee talen: "goeiendag, bonjour."

Nicole: "Onze buurt is heel internationaal: rond ons wonen een Indiër, een Afrikaan, Engelsen, Nederlanders en Marokkanen. Het is een heerlijke buurt, maar we willen wel dat iedereen elkaar tegemoetkomt. Als wij de moeite doen om Frans te spreken, willen wij ook graag dat zij hun best doen om wat Nederlands te spreken."

Wat zouden de buitenlanders van ons moeten kennen?

Hugo: "Onze mosselen en wafels. Waterloo en de bollen van het Atomium. Gent, Brugge, Antwerpen: we hebben fantastisch mooie steden hier."

Nicole: "Weet je wat jammer is? Dat Hugo en ik zoveel door België en vooral Vlaanderen rijden en eigenlijk nooit tijd maken om te stoppen. We rijden overal door. En na een optreden zijn we eigenlijk het liefst van al zo snel mogelijk thuis."

Jullie hebben vaak voor lange periodes op een schip gezeten. Wat misten jullie dan?

Hugo: "Familie. Mijn mama is onlangs gestorven, ze was 87. De mama van Nicole woont naast ons en is 91. Toen we op cruise zaten, belden we elke ochtend en elke avond naar hen. Ze zijn zo belangrijk in ons leven."

Nicole: "De mama van Hugo was een echte Vlaamse, straffe madam. Ze kwam van de Kempen: gastvrij en niet op haar mondje gevallen. De grappigste Vlaamse uitdrukking komt van haar: Nen helen kustmijngat". Als een uitleg haar te lang duurde, kan je ervan op aan dat ze dat zou zeggen. Ik merk dat ik die uitspraak meer gebruik nu ze er niet meer is."

Lees het volledige interview in Libelle 33 (16 augustus 2012)