Een jongen is geen meisje
Oké, jongens zijn misschien wat luidruchtiger en drukker. Maar ze zijn zeker niet "lastiger" dan meisjes. Als je hen op de juiste manier aanpakt, met begrip voor hun jongens-zijn. Hieronder een minihandleiding voor échte jongens!
1. Jongens reageren beter op kortetermijndoelstellingen.
Hak een taak dus in stukjes. Als je je zoon opdraagt om zijn kamer op te ruimen, is de kans groot dat er niets gebeurt. Wedden dat hij wél in gang schiet als je vraagt om de laden van zijn bureau uit te mesten? En in plaats van te benadrukken dat hij 'iets moet doen aan zijn spelling', stimuleer je hem beter om goed te leren voor die ene toets.
2. Jongens zijn minder verbaal ingesteld.
Wees niet te subtiel, maar spreek klare taal. Of doe iets voor. Gebruik indien mogelijk concrete handvaten: een aftelkalender om uit te kijken naar zijn verjaardag, of een weekschema voor huishoudelijke klusjes of zijn hobby's. Ook straffen en belonen doe je beter niet alleen met woorden. Een knikker geven bijvoorbeeld, als hij iets tot een goed einde heeft gebracht, is voor hem een zichtbaar bewijs dat je tevreden bent.
3. Jongens moeten hun energie kwijt, en bewegen is de ideale uitlaatklep.
Laat je zoon dus buiten ravotten of zoek een sportclub waarin hij zich kan uitleven. Is hij niet sportief aangelegd? Zoek dan naar andere manieren om fysiek stoom af te blazen, zoals een drumstel of boksbal op zijn kamer.
4. Jongens zullen het niet spontaan vertellen als ze ergens mee zitten.
Meestal merk je pas dat er iets is als je zoon zich wat meer in zichzelf terugtrekt of geïrriteerder reageert, of het minder goed doet op school. De oplossing is dan niet: aan tafel gaan zitten voor een goed gesprek. Dóé samen iets. Een wandeling maken, wafels bakken… Jongens praten makkelijker als ze fysiek bezig zijn en staan dan meer open voor suggesties of hulp.
5. Jongens hanteren de trialanderrormethode:
Ze onderzoeken de wereld door hun grenzen af te tasten en botsen liever op hun fouten dan goede raad aan te nemen. Daarom zul je je zoon niet vlug een gebruiksaanwijzing van zijn speelgoed zien lezen; hij merkt gaandeweg wel hoe het in elkaar zit. Of niet.
6. Jongens hangen hun zelfbeeld op aan wat ze presteren in vergelijking met andere jongens.
Terwijl het zelfbeeld van meisjes vooral wordt bepaald door de waardering van anderen: vinden ze me aardig? Dat is ook de reden waarom je zoon, die thuis zo lief en aanhankelijk is, zich ontpopt tot een kleine macho als hij samen is met vriendjes. Jongens kijken immers naar elkaar: wie is de grootste, de sterkste, de stoerste? Die competitiedrang kun je overigens in je voordeel aanwenden, door van 'opruimen' of 'bord leegeten' een wedstrijdje te maken: wie is het eerste klaar?
7. Als moeder van een zoon ben je per definitie van het andere geslacht.
Blijft je zoon soms een compleet mysterie voor je? Of heb je het gevoel dat je maar niet tot hem doordringt? Misschien heb je te weinig ervaring met 'jongensachtigheid', bijvoorbeeld omdat je zelf in een meisjesgezin bent opgegroeid. Je partner – of een andere man in je omgeving die je zoon goed kent – kan helpen hem te 'decoderen'.