Fifty Shades Freed: dit vond onze redactie ervan
Het derde deel in de trilogie ‘Fifty Shades of Grey’ loopt momenteel in de zalen. Redactie-stagiaire Lisa Smets ging kijken met vriendinnen en geeft haar ongezouten mening.
Spoiler alert: lees dit verslagje niet als je hem nog gaat kijken en het einde nog niet wil weten.
Ik geef het toe: ik ben vrij vatbaar voor hypes. De eerste Fifty Shades of Grey lag dus snel op mijn nachtkastje. Toch las ik het boek niet eens helemaal uit, maar ging ik in 2014 wel naar de film kijken. En naar het vervolg ‘Fifty Shades Darker’, want… iedereen deed het. Helaas vond ik de films allebei teleurstellend.
Slappe lach
Hoge verwachtingen had ik dus niet van het derde en laatste deel. Mijn vriendinnen en ik hebben hard gelachen. Niet omdat de film een komedie van de bovenste plank is, maar wel omdat we ons ongemakkelijk voelden bij expliciete seksscènes die net iets té lang duurden of met sommige bizarre situaties. Wanneer er bijvoorbeeld gulzig ijs van elkaars lijf werd gelikt, kregen we de slappe lach. En ik geraakte er niet makkelijk meer uit.
Op een bepaald moment hangt Anastasia vast in haar folterkamer, net zoals dat veelvuldig in de vorige films gebeurde. De regel luidt: gebruik het codewoord ‘rood‘ als het te ver gaat. Hij blinddoekt en kust haar en glijdt met een seksspeeltje langs haar lichaam, zonder dat het echt tot de daad komt. Wanneer ze ‘rood, rood!‘ hijgt, schieten we ook weer in de lach. Het doet denken aan de eerste film, waarin ze Christian vraagt om ‘het ergste ooit te doen met haar’ en ze enkele kletsen op haar billen krijgt. Het codewoord ging over het mentale en niet fysieke deel, maar toch bleef het grappig.
Eindelijk wat spanning
De acteerprestaties van Jamie Dornan zijn niet altijd uitmuntend, maar zijn lichaam maakt veel goed. Mooie uitzichten van de natuur of de decadente villa’s waar het koppel in verblijft, zijn er ook genoeg. Dus aan visuele verleidingen geen gebrek.
In tegenstelling tot de vorige films zijn er deze keer meer spannende en dramatische elementen toegevoegd aan de film. Ana’s psychopathische ex-baas die de zus van Christian ontvoert, Christian die in de alcohol vliegt met zijn ex-meesteres, Ana die onverwacht zwanger wordt en vervolgens een stamp in haar buik krijgt: er gebeurt eens wat. Eindelijk.
Eind goed, al goed
Natuurlijk loopt alles goed af: Christians zus wordt bevrijd, Ana en de baby stellen het goed én Christian wil na wat twijfels toch voluit voor het kind gaan. De film begint met hun trouwfeest en eindigt met Ana en Christian als ouders van een schattig jongetje.
Op het einde van de film verschijnen er trouwens ook de mooiste beelden van het koppel tijdens de drie films. Een mooie compilatie terwijl Ana verliefd naar een pianospelende Christian staart. De soundtrack van de eerste film, Love me like you do van Ellie Goulding, weerklinkt op de achtergrond. Ik heb bíjna een traantje gelaten, al was het misschien meer door het besef dat de tijd zo snel gaat, dan door de film zelf.
Maar ga hem toch maar kijken. Al is het maar om je (opnieuw) te vergapen aan Mr Grey’s indrukwekkende lijf. 😉