Guido Everaert is marketeer, reclameman, copywriter en lesgever. Hij heeft vier volwassen kinderen: Eline, Johannes, Lise en Marie, en ook een hond: Rufus. Guido is gescheiden en woont samen met zijn nieuwe liefde. In zijn tweewekelijkse column ontdek je hoe hij naar het leven kijkt.
‘Koekjesmeel!’
Dat was het enige zinvolle woord dat ik er kon tussen smijten. Het was meteen ook het antwoord op het probleem waarover ze het hadden. Tenminste, dat dacht ik. ‘Ze’, dat waren twee jonge mama’s in de kantine van de hogeschool waar ik lesgeef. Ze hadden een springuurtje.
Ik geef het toe, ik ben er zo eentje die zit te werken maar intussen stiekem meeluistert. Het is één van de redenen waarom ik ervan houd om te schrijven op publieke plekken zoals cafés. Het geroezemoes werkt als een zachte deken, die je dwingt om je te focussen op je eigen gedachtes. Maar heel af en toe levert luistervinken mooie verhalen op.
De moeders vertelden enthousiast over de progressie van het jong gebroed. Dat kun je ze niet kwalijk nemen. En ik luisterde gebiologeerd naar de mate van detail, waarbinnen de koters tot leven kwamen. Ze gebruikten zo veel woorden, zo veel anekdotes, zo veel detail. Het bleef maar doorgaan. Ze kregen er geen genoeg van. Zonder dat het verhaal daarom aan spankracht won. De eerlijkheid heeft ook zijn rechten, wat dat betreft.
Hoe anders gaat dat bij mannen. Op café bijvoorbeeld beperkt de diepgang van die conversatie zich tot wat ingehouden gerommel, gesnuif en hier en daar wat mededelingen, tussen het pinten bestellen door. Maar wij hebben het gevoel dat we een avond gepraat hebben. Tot we thuiskomen. Bij onze partners. Dan blijkt plots dat we niets weten, over die andere.
“Op café beperkt het gesprek zich tot wat gesnuif en een paar mededelingen. Maar wij hebben het idee dat we praten”
‘Wim gaat met vakantie naar Cyprus’. Daar zijn we trots op, dat lijkt ons iets waarmee we kunnen meedoen aan ‘het gebabbel over’. Maar dan begint het spervuur van onze partner…
‘Op hotel? Of in een huisje? Met wie gaan ze? Wanneer gaan ze? Waar ergens?’ Als de eerste vraag komt, dringt het tot ons door… we weten niets, we zijn het vergeten te vragen, we vonden het toen niet belangrijk. Nu ineens wel. Op elk van deze vragen antwoorden wij schouderophalend met een verontschuldigende, nietszeggende blik in de verte… dat weten we niet. Cyprus als gegeven, als mededeling, was voldoende. Dachten we!
Keer op keer is het mij al overkomen. Ik weet niet of het toe te schrijven is aan overdreven schroom, het niet durven doorvragen. Het is zeker geen desinteresse. Misschien zijn we intussen wel al zo ver dat we zelfs denken dat onze vriend het ook niet weet, mochten we doorvragen… Wij mannen communiceren gewoon anders. Het blijft bij mededelingen. Aankondigingen. Korte zinnen.
Maar terug naar de moeders. Zij waren intussen al aanbeland bij de voedingsproblemen. De eerste fruitpapjes. En alle problemen die dat veroorzaakte bij de spijsvertering. Het ligt al een tijd achter mij, maar met vier kinderen is de kans groot dat je het ook meegemaakt hebt. Zoveel is er tenslotte niet veranderd.
En inderdaad, eentje kon niet tegen dit en de andere kon niet tegen dat. En ik stootte het eruit. Blij dat ik als man ook eens een keer een wezenlijke bijdrage kon leveren. Dacht ik! ‘Koekjesmeel, dat heeft bij onze kinderen geholpen!’ De magische oplossing om fruitpapjes verteerbaar te maken.
En toch liep ik weer in de val. ‘Welk merk? Waar kun je dat kopen? Is dat hetzelfde als rijstvlokken? Helpt dat ook tegen…’ Schouderophalend deed ik er opnieuw het zwijgen toe, een beetje schaapachtig mompelend dat het allemaal al lang geleden was. Weer niet gewonnen.
MEER LEZEN VAN GUIDO?
- Guido’s kijk: maak kennis met onze nieuwe columnist
- Guido’s kijk: “Ik had haar zien aankomen, maar nooit herkend als mijn dochter. Ze was geen meisje meer, maar een volwassen vrouw”
- Guido’s kijk: “Op een bepaald moment word je door je kinderen opgevoed. Ik kan me alleen maar trots voelen”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!