Hier kom ik tot rust: Belle Perez

Quote van de week: "Als puber zat ik erg in de knoop met mijn Spaanse roots. Ik was een speciaal geval. Het was makkelijker om mijn flamencoschoenen uit te schoppen.

Hoe vindt Belle Perez rust in de verschillende werelden; haar Limburgse heimat en haar Spaanse roots?
"Het is eigenlijk gek. Nu is alles mooi in balans, maar als puber zat ik erg in de knoop met mijn Spaanse achtergrond. Ik heb er op een bepaald moment hard tegen gerebelleerd. Misschien kwam het omdat mijn grootouders rond die tijd definitief terug naar Spanje gingen, en ik hen vreselijk miste. Maar ik voelde me vooral overal een vreemde eend in de bijt. Ik was degene die elke zaterdag Spaanse les volgde en elke zondag naar haar grootouders ging en dan haar flamencojurk aan mocht en muziek speelde die niemand kende. En als er vriendinnetjes kwamen spelen, dachten die altijd dat ik ruzie had met mijn ouders omdat we altijd heel snel praatten."

Droomde je ervan om zangeres te worden?
"Ik zong heel graag, ik was ook constant met muziek bezig en imiteerde mijn idolen, zoals veel tienermeisjes. Maar ervan dromen om zelf in de spotlights te staan, nee, daar was ik toen echt te verlegen voor. De deur van mijn slaapkamer ging dicht als ik aan het zingen was, dat mocht niemand horen. ik ben heel blij dat ik uiteindelijk toch op het podium ben beland. Daar ben ik het flamboyante type, het podiumbeest, en durf ik me te laten gaan. Dat flamboyante heb ik ook in mij, zo komt die kant van mijn persoonlijkheid tot uiting."

Is muziek maken voor jou ook een manier om tot rust te komen?
"Absoluut. Dat heb ikvoor het eerst echt gemerkt bij mijn scheiding twee jaar geleden. Op momenten dat ik het heel moeilijk had, was mijn muziek echt wel een uitlaatklep. Ik heb de pijn op het podium van me af kunnen zingen en schreeuwen."

Je was getrouwd met je jeugdliefde, en dan komt het na jaren toch op een breuk. Hoe zet je dat van je af?
"Dat was heel confronterend. Je bent 14 jaar samen en dan kom je tot het besluit dat je niet bij elkaar past, dat je afscheid moet nemen. Niet alleen van de persoon in kwestie, maar ook van alles er rond. Je hebt 14 jaar lang bepaalde tradities gehad met zijn en jouw familie, en dat is ineens weg. Je hebt ook aan alles herinneringen he."

Je viert dit jaar je tienjarige carrière. Maar die heeft een grillig parcours gevolgd. Hoe ga je met die onzekerheid om?
"Goh, als er iets is wat ik in die tien jaar geleerd heb, is het wel relativeren. Je kunt niet echt een weg uitstippelen, soms gaat het ineens naar links of rechts; en bereik je een ander doel. Je valt van de ene verrassing in de andere. Zo is het voor mij eigenlijk ook allemaal begonnen. Ik had een administratieve job toen een vriendin me inschreef voor 'Ontdek de Ster'. Ik won die wedstrijd met een nummer van Celine Dion nog wel -dat ik nu heel melig vind. Mijn huidige manager zat toen in de jury en heeft me daar ontdekt. Vanaf dan ging het allemaal erg snel. Dat is het magische aan deze business."

Lees het volledige interview in Libelle 22 van 28 mei 2009