Hier kom ik tot rust: Miet Smet

U bent erg jong, als prille twintiger, aan uw politieke carrière begonnen. Zou u dat nu nog opnieuw doen, achteraf bekeken?
"Absoluut! Ik ben heel graag politicus geweest. Je ontmoet enorm veel mensen, je gezichtsveld wordt zeer breed. En je kunt de sameleving mee helpen vormgeven. Alleen verdien je er niet veel mee. Mensen denken dat altijd, maar dat is niet zo. Degenen die er rijk van worden, doen dat via een andere weg, door bijvoorbeeld beheerder van een groot bedrijf te worden. Nee, om rijk te worden moet je het niet doen."

Was het moeilijk om in de jaren zestig als jonge ambitieuze vrouw uw weg te maken?
"In mijn onmiddellijke omgeving thuis en op het Wonderbureau bij de CVP-jongeren waar ik toen actief was (een groep jonge progressieve politici aan de top van de partij, waaronder ook Wilfried Martens, die ze daar voor het eerst ontmoette, red) had ik geen enkel probleem. Dat waren allemaal moderne mannen, hoor, die gerust vrouwen in hun midden konden verdragen. Maar bij de oudere generatie lag dat moeilijker. Ik heb me pas achteraf gerealiseerd dat ik voor sommige mannen toch wel bedreigend overgekomen moet zijn."

Is het nu tijd om het rustiger aan te doen?
"Ik probéér het, een beetje toch. Ik wil geen vijf dagen op vijf meer werken. Drie lijkt me nu prima. Maar Wilfried stopt ook niet, wat zou ik hier thuis zitten doen? Als ik alleen thuis ben begin ik toch in de tuin te werken. Ik kan niet stilzitten. Af en toe trekken we naar mijn huiz in het zuiden van Frankrijk, en dan probeer ik een weekje te rusten, maar de eerste dagen lukt dat niet. Dan loop ik rond he, en dan werk ik. In de zomervakantie gaan we anderhalve maand naar Frankrijk met de kinderen van Wilfried. Daar ga ik ook veel meer werk mee hebben hé."

Nu we het toch over uw wederhelft hebben: 2008 is een heel speciaal jaar voor u geweest, voor u en uw kersverse echtgenoot.
"Het is een druk jaar geweest, ja. Ik ben niet iemand die privé met alles te koop loopt, maar het ging niet anders. We zouden in het geheim trouwen, maar dat is mislukt. En waarschijnlijk was dat achteraf bekeken toch een stom idee. Want je moet het toch wel bekendmaken, en de pers zou er toch achtergekomen zijn."

Had u ooit gedacht dat u nog samen zou zijn met Wilfried Martens?
"Nee, ik ging ervan uit dat ik alleen zou blijven. Ik had me erop ingesteld. Ik had mijn eigen leven, mijn familie, de kinderen van de familie, de kleinkinderen, … Ik heb veel vrienden die ik ook vaak zie. Ik had mijn leven zo ingericht, en ook mijn huis. Voor mij kwam de relatie met Wilfried totaal onverwacht."