Interview Francesca Vanthielen

Ze heeft het druk, tegenwoordig. Hollen van de televisiestudio’s in Vilvoorde naar de set van “Aspe” in Brugge (waar ze haar laatste seizoen als inspecteur Hannelore Martens inblikt) en naar onze afspraak in Antwerpen. Francesca Vanthielen bestelt soep (“Sorry, ik heb nog niet geluncht”) en zit dan klaar voor het gesprek. Welaan dan!

Francesca, de beauty

“De presentatie van “My Name is…” doe ik samen met de Nederlandse Nicolette Vandam. Een pracht van een vrouw, met lange, blonde haren, ontzettend sensuele lippen en geen enkele rimpel. Zij is een échte beauty en dat ben ik niet. Maar ik ben best tevreden met hoe ik eruitzie. En ik denk ook dat ik dat in een bepaalde mate in de hand kan houden. Ik sport veel en dat helpt. Maar sporten is ook goed om jezelf af te matten, je bewust te zijn van je lijf. Want dit lichaam is waar ik het mee moet doen. Maar ik kan me heel goed in mijn vel voelen, absoluut.”

Francesca, de brains

“Dat ik ondertussen vier diploma’s op zak heb (Economische Wetenschappen, Vergelijkende en Internationale Politiek, een drama- en restauranthouder-opleiding) komt doordat ik ervan hou om te studeren, te leren. Ik word er onrustig van om “onwetend” in het leven te staan. Natuurlijk kan ik nooit alles vatten en die drang heb ik ook niet, maar ik wil wél weten in welke wereld we leven.”

Francesca, de actrice

“Beste een flinke tijd, 22 jaar televisie. Ik ben er vroeg aan begonnen en de job blijft me boeien. Werk wordt nu hoe langer hoe meer een spel, juist omdat ik al die knowhow heb opgebouwd. Ik hoef niet meer bij elk nieuw programma van nul te beginnen, en dat geeft me een zekere rust. Ik denk steeds vaker: ik ga me amuseren. Maar ik heb intussen ook zoveel andere dingen gedaan: ik heb gestudeerd, ben met tango, film en theater bezig geweest. Ik vond het gezond om af en toe op tijd afstand te nemen van televisie.”

Francesca, de wervelwind

“Ik ben dol op tango. Die dans is ontstaan vanuit een gemis, een hunkeren naar. Er zit heel veel melancholie in. Maar zelf word ik nooit door weemoed overvallen. Integendeel, ik ben aan weinig gehecht. Bij mijn verhuizing heb ik ontzettend veel weggegooid. Cd’s, dvd’s, zelfs boeken. Als ik reis, neem ik zo weinig mogelijk bagage mee en ik probeer ook even licht door het leven te gaan. Ik leef nogal snel: ik praat snel, wandel snel, eet snel… Het moet vooruitgaan. Ik wil in de toekomst leven, niet in het verleden.”

Lees het volledige interview met Francesca Vanthielen in Libelle 35 (2 september 2010)