Interview Marie Daulne van Zap Mama
Quote van de week: "Toen ik voelde wat klank en ritme met me deden, wist ik dat muziek mijn weg was."
Hoe is het om zowel in Brussel als in New York te wonen en voortdurend heen en weer te pendelen?
“Ik woon graag in New York en heb de Verenigde Staten nodig om als artiest overeind te blijven. Maar de vader van mijn zoon woont in België en Zikye verblijft afwisselend bij hem en bij mij, dus leef ik in twee werelden. Met mij spreekt hij Frans, met zijn papa Nederlands; hij is een echte Belg. (lacht) Of beter: een echte Vlaming, want hij spreekt ook al een aardig mondje Engels. Het gaat zo snel: hij is al negen jaar, zit in het vierde leerjaar.”
Je bent dezer dagen sowieso meer in het land, door je tour.
“Klopt. Ik geef hier deze herfst een reeks concerten, als aanloop naar mijn celebration tour: volgend jaar is het 20 jaar geleden dat de eerste cd van Zap Mama uitkwam en dat moet gevierd worden. Die tour kon naar mijn gevoel nergens anders starten dan in Vlaanderen, omdat het hier allemaal begonnen is. De eerste show, de eerste concerten, de steun van het publiek.”
Kortom, de cirkel is rond. Betekent dit dat je bent uitgezonden?
“Nee hoor! Maar als het op een dag zover is, zal ik daar absoluut vrede mee hebben. Ik heb er ook altijd rekening mee gehouden dat het ooit kan stoppen, heb zelfs al een paar keer gedacht: dit was het, dit is het einde van Zap Mama. De muziekbusiness is de afgelopen decennia enorm veranderd: de cd-verkoop brengt haast niets meer op en concerten raken moeilijker verkocht.”
Lees het volledige interview met Marie Daulne is Libelle 40 (7 oktober 2010)