Interview Miet Smet
Ze houdt van onze fietsknooppunten, kapelletjes en wegrestaurants. Miet Smet is trots op Vlaanderen, en vindt dat we dat allemaal zouden moeten zijn.
Het was even schrikken voor Miet Smet toen haar man Wilfried Martens onlangs onwel werd tijdens een partijtje zwemmen. "Mijn echtgenoot is oververmoeid", zucht ze. "Hij werkt veel te veel. Te plichtsbewust. Het is een cliché, maar dat is een typische Vlaamse karaktertrek." Gelukkig liep alles goed af en buigt mevrouw Smet zich voor Libelle ook over de andere clichés van ons Vlaanderenland
Lees het volledige interview in Libelle 30 (26 juli 2012)
U zou nooit naar de kust verhuizen?
"Nee. Mijn man Wilfried wel, hij is daar een grote voorstander van. Maar dat is niets voor mij. We hebben een huis in Frankrijk waar we vaak naartoe gaan. Ook daar zou ik niet naartoe kunnen verhuizen: ik ben een echte Vlaming. Een echte Oost-Vlaamse zelfs!"
Durft u nog in Brussel rond te rijden?
"Ja, hoor. Ik rij sinds mijn 21 jaar en kan het heel goed. Ik herinner me nog hoe bang mijn vader was toen ik hem voor het eerst meenam in mijn wagen, een klein Fiatje 600. Met zijn handen voor zijn gezicht zat hij te bibberen! Ik rij nu al bijna vijftig jaar en ben vergroeid met mijn wagen en de Vlaamse wegen. Ik ben samen met Brussel meegegroeid en ga er nog drie keer per week naartoe."
Wat heb je over de Vlaming geleerd?
"Ik heb vroeger veel zitdagen gehad en daar heb ik gezien dat mensen vaak gewoon hun verhaal willen doen. Ze willen medeleven. Hoeveel keer er mensen bij mij gekomen zijn die een wonde hadden, die ze me wilden laten zien. Ik was altijd stomverbaasd."