Lezeres in het buitenland: “De eerste weken behielpen we onszelf met de meubels en het gerief van de vorige eigenaars”

Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Kathleen is één van hen. Zij verhuisde meer dan drie jaar geleden naar het paradijselijke eiland Bonaire.  

Op slag verliefd

Kathleen (62): “Verre reizen, ondergedompeld worden in vreemde culturen, een prachtig stukje natuur van de wereld zien,… Mijn man Daniël en ik hadden altijd al iets avontuurlijks in ons. Doorheen de jaren hebben we dan ook een mooi stukje van onze aardbol gezien. En dan vooral de prachtige, exotische eilanden. Het stukje land in het midden van de oceaan of de zee, dat was wat ons aantrok.

Het laatste wat nog op ons verlanglijstje stond, was de ABC: Aruba, Bonaire en Curaçao. Eerst vlogen we naar Curaçao en Aruba, om later toch nog eens terug te keren met een extra stop in Bonaire. De geur van de tropen, de kleinschaligheid, het mooie groene natuureiland, de vriendelijkheid van de locals,… Ik sloot het eiland meteen in mijn hart. Sterker nog: de traditie om elk jaar een nieuw land of eiland te bezoeken, gooiden we overboord en we keerden gewoon terug naar Bonaire. Hoewel we nooit het idee hadden om ons te settelen aan de andere kant van de wereld, begon die gedachte toch stilaan meer door mijn hoofd te spoken.

Op huizenjacht

Niet veel later zochten we online al naar een eigen stek op het eiland. We wisten perfect waar we graag wilden wonen. Om toch maar met beide voeten op de grond te blijven, zochten we meteen ook uit of het financieel wel haalbaar zou zijn. We hadden nog enkele jaren voor de boeg voor we allebei op pensioen konden. Maar langer wachten, dat zagen we niet zitten. Daniel en ik waren wat uitgekeken op onze jobs, we waren het hectische leven en de ellenlange files meer dan beu en de vriendengroep begon langzaamaan uit te dunnen.

We zaten met ons hoofd al helemaal in Bonaire. Na een laatste vakantie op het eiland werd de knoop doorgehakt: we gingen verhuizen. In het voorjaar brachten we ons huis helemaal in orde, zodat we het in de zomer konden verkopen en in het najaar nog enkele weken naar Bonaire konden gaan. Op huizenjacht. In november 2017 vertrokken we, met een map vol mogelijke woonhuizen naar ons eilandje. Slechts drie weken later kochten we een prachtig huis, met een mooie tuin en een grote mangoboom.

Een intiem afscheid

Belangrijk was wel om ook een plaatsje te hebben voor vrienden en familie. Gelukkig werd de aanvraag om een suite, of een studio, los van het huis te bouwen, goedgekeurd. De notaris in Bonaire hielp ons nog bij het oprichten van een zaak, waarbij we verschillende diensten aanbieden als freelancers. En dan was het enige wat ons nog restte: het papierwerk voor de emigratie op orde brengen.

December werd een maand van afscheid nemen van vrienden en familie. Géén groot afscheidsfeestje, wel gezellig en intiem. Het was mooi, zeker omdat het sowieso al de ‘warmste’ tijd van het jaar was. De reacties van onze geliefden waren heel uiteenlopend, al hadden de meesten wel begrip en steunden ze ons in het grote avontuur. Het was ook geen definitief afscheid. Of wij gingen nog eens op bezoek komen bij hen, of zij op vakantie bij ons in Bonaire.

Eindelijk thuis

Op dertien januari 2018 vertrokken we naar Schiphol, om met een rechtstreekse vlucht naar Bonaire te vliegen. Dat was best spannend, en met gemengde gevoelens. Enerzijds lieten we een heel leven achter, anderzijds hadden Daniel en ik het gevoel dat we eindelijk naar huis gingen. Elk met een koffer vol kleding, en met Astrid, onze poes die we natuurlijk niet wilden achterlaten. De zeecontainer met huisraad, meubels en dierbare spulletjes was al enkele weken onderweg, en zou eind januari op het eiland toekomen.

In de kleine, warme luchthaven op Bonaire stond de makelaar ons al op te wachten, mét de huissleutel. De poes werd op de enige bagageband gezet die de luchthaven had, en eens ze tevoorschijn kwam, maakte ze luid miauwend kennis met de tropen. De eerste weken behielpen we onszelf met de meubels en het gerief van de vorige eigenaars, tot de container dan aankwam. We waren eindelijk thuis!”

Het adembenemende koraaleiland

Het grootste cultuurverschil: “De échte locals houden van muziek en folklore, en zijn altijd te vinden voor een feestje. Boodschappen doen is dan weer duur. Alles wordt naar het eiland gevlogen of verscheept. En ja, het gebeurt weleens dat we zonder groentjes of fruit zitten, omdat de container het eiland niet op tijd bereikt heeft.”

De aangenaamste verrassing: “Eens je een echte inwoner van Bonaire bent, is de gezondheidszorg helemaal gratis. Het ziekenhuis is vrij modern, en de artsen komen meestal uit Nederland. Dat geeft toch een gerust gevoel.”

Het grote voordeel: “Vaarwel files en werkstress! In Bonaire leef ik een heel ander leven: vooral buiten, en veel intenser. Zalig!”

Het grote nadeel: “Papiamentu, een van de talen die op het eiland gesproken wordt, is echt niet makkelijk om te leren. Het is een complexe mix van Creools en Portugees. En de luchtvochtigheid en het vele zout maken veel stuk. Plastic breekt, auto’s roesten, schoenzolen komen los en batterijen zijn snel stuk. Dat is soms wel vervelend.”

De levenskwaliteit: “Perfect! We eten graag lekker, en liefst op restaurant en daar is Bonaire ideaal voor. Nieuwe chefs en hoogstaande culinaire uitspattingen, zalig! Het eiland heeft ook alles om helemaal tot rust te komen: prachtige zonsondergangen, vogels die ’s morgens de stilte zachtjes doorbreken, een adembenemende oceaan. Elke dag genieten we van de kleine dingen.”

Het moeilijkste moment: “Eerlijk? Ik heb nog geen enkel moeilijk moment gehad. Al blijft het gemis van familie en vrienden uiteraard groot.”

Het grootste gemis: “Helemaal niets! Als we boodschappen doen, lopen we net rond in een Albert Heijn. Omdat de Nederlandse invloeden hier zo aanwezig zijn, hoeven we niets te missen.”

Spijt? “Absoluut niet! Daniël en ik klinken nog vaak tijdens een aperitiefmomentje op dit zalige leven op Bonaire. In onze ogen: de beste beslissing ooit!”

LEES MEER VERHALEN VAN BELGEN DIE ONS LAND ACHTERLIETEN:

• “Soms moet je diep zinken om voor jezelf te dúrven kiezen”
• “Als je iets wilt, dan ga je ervoor”
• “De eerste jaren leefde ik op een stukje niemandsland, ergens tussen België en California in”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!