Lezeres in het buitenland: “Wat waren de Corsicanen verrast om de luiken van het huis na zeventien jaar terug te zien opengaan (lacht)”
Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Mieke is één van hen: ze ging zorgen voor haar zieke vader die in Corsica woonde, en werd helemaal verliefd op het prachtige eiland.
Mieke (54): “Stiekem droomde ik al wel langer van een leven in het buitenland, al stond Corsica lange tijd niet op mijn lijstje. Zo ging ik wel eens naar Spanje en naar Portugal, om te zoeken naar de perfecte plek. Maar toen mijn vader ziek werd, kwam alles in een stroomversnelling: ik wilde voor hem zorgen, zodat hij zeker niets te kort kwam. Het moment kon ook gewoon niet beter zijn: de kinderen stonden op eigen benen, en ik kon misschien ook wel een nieuwe uitdaging gebruiken.
Op slechts enkele maanden was ik helemaal klaar om te vertrekken. En juist omdat het allemaal zo snel ging, heb ik niet echt een afscheidsfeestje voor familie en vrienden kunnen geven. Gelukkig wist ik ook dat ik op nog geen twee uur terug aan hun deur kon staan, dus het voelde absoluut niet als een definitief afscheid. In maart 2017 stortte ik me in het nieuwe avontuur.
Een oud herenhuis
Het eiland en ik, dat was liefde op het eerste gezicht. (lacht) De natuur is zo ongeschonden, geen drukte. Ik kon een hele dag in de bergen trekken zonder ook maar een andere ziel tegen het lijf te lopen. En de uitzichten onderweg… Elke keer opnieuw stond ik met mijn mond vol tanden, en kon ik niets anders uitbrengen dan ‘wauw’. Zelfs in de winter kreeg ik maar niet genoeg van het eiland. In de voormiddag maakte ik dan een wandeling door de sneeuw, om dan de namiddag door te brengen aan het strand.
Geen wonder dat ik, toen mijn vader na een jaar terugkeerde naar België gewoon bleef. Uiteindelijk viel mijn oog op een herenhuis in Venaco uit 1902, met de naam ‘La Villa Bleue’. Gebouwd als familiewoning, met vier verdiepingen: twee appartementen met eigen ingang, keuken en badkamer, en nog eens twee studio’s. Wat me misschien nog het meest verwonderde was het uitzicht op de bergen.
Yoga in de bergen
Maar de woning kopen, dat was een ander paar mouwen. In Corsica zijn veel huizen onverdeeld, met meerdere erfgenamen die het niet altijd eens zijn over de verkoop en de prijs. Het vraagt toch wel wat diplomatie om zo’n familiewoning in handen te krijgen, maar kijk: de aanhouder wint. Wat waren de Corsicanen verrast om de luiken van het huis na zeventien jaar terug te zien opengaan. (lacht)
Intussen woon ik bijna drie jaar in Corsica, en eerlijk: ik voel me helemaal thuis. Net als in België ben ik hier aan de slag als bewegingscoach, en begeleid ik mensen om de conditie te verbeteren en help ik ze om zichzelf een gezondere levensstijl aan te meten. Daarnaast ontvang ik natuurlijk heel wat gasten in de appartementen en de studio’s, die ik wel eens durf meenemen in de bergen voor een wandeling of een yogales. En als het niet de vakantiegasten zijn, dan wel de mensen van mijn yogagroep in het dorp. Een wekelijks momentje waar iedereen naar uitkijkt. Ja, ook ik! (lacht)”
EILANDLEVEN
Het grootste cultuurverschil: “De eilandbewoners worden vaak afgeschilderd als eigenzinnig, en zeker niet de makkelijkste mensen om een band mee op te bouwen. De schrik zat er in het begin dus wel een beetje in, maar achteraf bleek dat nergens voor nodig te zijn.”
De aangenaamste verrassing: “De dorpelingen zien me echt als een van hen. Een paar maanden geleden leende ik mijn auto uit aan vrienden. Nog geen vijf minuten later werd ik opgebeld: ‘Mieke, er rijden twee mannen rond in je wagen! Moeten we ze tegenhouden?’ En dat terwijl ik perfect wist wie die twee waren. (lacht)”
Het grote voordeel: “Dat ik mijn eigen baas ben geworden, en dat ik iets doe wat ik écht graag doe. Massages geven onder de vijgenboom, yogalessen op het terras, heerlijk! ”
Het grote nadeel: “Als mama van vier is het al niet makkelijk om je kinderen uit huis te zien vertrekken… Ja, hen mis ik sowieso!”
De grootste blunder: “Voor zover ik me kan herinneren: nog geen enkele!”
De levenskwaliteit: “Nergens beter dan in Corsica. Eerlijk waar! Industrie, dat kennen ze niet op het eiland. Zo heb ik mijn eigen moestuin en fruitbomen in de tuin, die me heerlijke groentjes en sappige vruchten opleveren. De mensen uit het dorp brengen regelmatig een stukje vlees na de jacht, of eitjes van hun kippen .Zonder te vragen! (lacht) Als ik eens zin heb in een babbel, stap ik gewoon de kruidenierszaak binnen of maak ik een wandeling door het dorp. Gegarandeerd dat er iemand tijd heeft voor een toffe babbel.”
Het moeilijkste moment: “De laatste uren, zelfs dagen, in België. Afscheid nemen van mijn kinderen, mijn huis, mijn vrienden en sportbuddy’s, dat was ontzettend moeilijk. Gelukkig was het géén vaarwel, want ik ga regelmatig op bezoek.”
Het grootste gemis: “Eigenlijk niets! Of toch: het spontaan samenzijn met de kinderen.”
Spijt? “Absoluut niet. Corsica voelt als thuis, en dat zegt toch genoeg? Af en toe keer ik nog wel eens terug, maar dan ga ik op vakantie. Mijn kinderen nog eens goed vastpakken, dat doet zo’n deugd. Maar als ik na een week of twee terug op de vlieger zit richting Corsica, dan ben ik simpelweg gelukkig.”
LEES MEER VERHALEN VAN BELGEN DIE ONS LAND ACHTERLIETEN:
- Lezeres in het buitenland: “Het was een serieuze gok, maar het was het méér dan waard”
- Lezeres in het buitenland: “Toen Humberto en ik uit elkaar gingen, voelde ik me voor het eerst écht eenzaam”
- Lezeres in het buitenland: “Onze jongste vond al snel een job in Bali, dus hij vertrok nog vóór ons!”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!