Lezeres in het buitenland: “Soms denk ik weleens dat het méér als Kerstmis zou voelen met wat frisser weer, een beetje sneeuw”
Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Ann-Sofie is een van hen. Zij verhuisde acht jaar geleden naar Dubai, voor de job van haar man.
Kerst bij dertig graden
Ann-Sofie (31): “Elk jaar met Kerstmis komen mijn ouders naar Dubai. Gelukkig maar, anders was het gemis waarschijnlijk wel een stuk groter. Op kerstavond kruipt mama achter het fornuis en kookt ze een lekkere feestmaaltijd. Die avonden zijn altijd zo gezellig. Op kerstdag zelf doen we niets speciaals. Een dagje naar het strand, terwijl de meeste families gaan brunchen. Het klinkt gek, Kerstmis op het strand vieren, maar de zon tover je niet weg hé. (lacht) Soms denk ik wel eens dat het méér als Kerstmis zou voelen met wat frisser weer, een beetje sneeuw. Maar geef mij toch maar een heerlijke dertig graden.
Een kinderdroom
Al van kinds af aan wilde ik in het buitenland gaan wonen. Ik zei altijd tegen mijn ouders: ‘Later ga ik in Spanje wonen.’ Dat is wel even anders uitgedraaid. Maar het reizen zat gewoon in mijn bloed. Ik studeerde Toerisme en recreatiemanagement aan de hogeschool en ging nadien aan de slag als stewardess.
Toen mijn man een job kreeg aangeboden in Dubai, heb ik niet lang getwijfeld. Natuurlijk hebben we eerst alle pro’s en contra’s langs elkaar gezet, maar toch. Ik was meteen in de wolken. Het was áltijd een droom om andere oorden op te zoeken, en nu kregen we de kans. Die konden we echt niet laten schieten.
Een grote zorg minder
Het was gewoon het perfecte moment. Mijn man en ik waren nog niet helemaal gesetteld. En dan bedoel ik: we woonden in een appartementje en, naast familie en vrienden, hadden we niemand om echt rekening mee te houden. Geen kinderen, geen huisdieren, niets. En veel meer dan onze jobs opzeggen en ons appartementje verhuren, moesten we eigenlijk niet doen.
Een eigen stekje in Dubai, dat werd geregeld door de nieuwe werkgever van mijn man. Dus dat was al een grote zorg minder. De eerste drie jaar woonden we pal in het centrum, en hadden we een prachtig uitzicht op de Burj Khalifa. Nadien verhuisden we meer de woestijn in. Iets rustiger, met af en toe een kameel in het zicht. (lacht) Wel moesten we de visums in orde brengen, verzekeringen regelen, een nieuwe auto kopen en natuurlijk uitzoeken hoe het leven in Dubai er precies aan toegaat.
Geen vaarwel, wel tot snel
Niemand was natuurlijk verbaasd dat ik samen met mijn man ging verhuizen naar het buitenland. Om iedereen nog een laatste keer te zien, heb ik een afscheidsfeestje georganiseerd voor familie en vrienden. Niets groots, maar wel héél gezellig. Langs de ene kant was ik verdrietig, omdat ik iedereen heel erg ging missen. Maar langs de andere kant ook heel blij en benieuwd om aan ons nieuw avontuur te beginnen. Ik wist ook dat het geen vaarwel was, maar een ’tot snel’.
Op 16 november 2011 ben ik dan in mijn eentje op het vliegtuig gestapt, met twee grote koffers. Mijn man was een paar maanden eerder al vertrokken, om een opleiding te volgen voor z’n nieuwe job. En onze spullen? Meubels hebben we gewoon achtergelaten, en onze persoonlijke spullen hebben we in een tiental dozen laten verschepen.
Helemaal thuis
De eerste weken waren druk, héél intens. In een onbekend land valt zoveel te ontdekken. Enerzijds was ik gelukkig, want de zon scheen elke dag. Heerlijk. Anderzijds was het soms behoorlijk confronterend. Zeker als je alleen thuis zit, en niets om handen hebt. Op zo’n momenten zou ik in de auto springen en naar mijn zus of naar mijn ouders rijden, maar dat kon plots niet meer.
Na acht jaar hebben we zeker en vast onze draai gevonden hier in Dubai. Zelf heb ik een bedrijfje opgericht met juwelen, die ik verkoop op marktjes en evenementen in Dubai én Abu Dhabi. In onze vrije tijd organiseren we eens een barbecue voor onze vrienden, die werkelijk van overal in de wereld afkomstig zijn. Of mijn man en ik gaan op reis. Herinneringen voor het leven. In 2013 hebben we een hondje in huis genomen, vanuit België. Onze ‘Moush’ vindt het heerlijk. Als de temperatuur in de winter eens zakt tot twintig graden, dan vindt ze het zelfs te fris om naar buiten te gaan. Geef haar maar de zon. (lacht) Een paar keer per jaar komt mijn familie op bezoek, en dat is altijd zo’n blij weerzien.”
HET LAND VAN PRACHT EN PRAAL
Het grootste cultuurverschil: “Ongetwijfeld de multiculturaliteit. Niemand is hetzelfde gekleed, je hoort meerdere keren per dag de moskee en je vindt overal lekker eten.”
Het grote voordeel: “Een nieuw land ontdekken en leren kennen. Het maakt je leven zoveel rijker.”
Het grote nadeel: “Het gemis van familie, dat is zeker. Ik mis veel: familiefeesten, de verjaardag van mijn twee kleine nichtjes, Moederdag, Vaderdag, … Wetende dat je hele familie samen is en jij aan de andere kant van de wereld zit, dat is soms moeilijk.”
De gekste kersttraditie: “Kerstmis vieren als het dertig graden is. En toch zijn alle straten mooi verlicht, zie je overal gigantische kerstbomen staan en kun je in elke supermarkt kalkoen kopen. Heel gek. (lacht) Het mooie is dan weer dat, ondanks de vele culturen en nationaliteiten, iedereen heel verdraagzaam is. Zeker tijdens de feestdagen, ook al viert niet iedereen kerst.”
De levenskwaliteit: “Uitstekend! Alles is tiptop in orde en je vindt hier werkelijk alles. Zelfs curryworsten en speculaas vind je gewoon in de supermarkt. De toiletten zijn dan weer extreem proper, zeker in de winkelcentra. En als er een zandstorm is doorgetrokken, dan worden de straten steevast geveegd.”
Het moeilijkste moment: “Het afscheid. En dat blijft moeilijk. Elke keer als ik terug vertrek na een weekje België, breekt mijn hart een klein beetje. Je weet niet altijd wanneer je iedereen terug ziet, en dat doet wel pijn. Zelfs na de tiende keer …”
Het grootste gemis: “Het lekkere Belgische eten! Hier in Dubai heb je keuze te over: Indisch, Arabisch, Thais, ze hebben het allemaal. Maar een lekkere vol-au-vent of oliebollen van de kermis, dat kan toch smaken. (lacht)”
Spijt? “Nee, integendeel. Ik zou het zo opnieuw doen. En of we ooit terugkeren? Zeg nooit ‘nooit’, maar wie weet vind je ons over een paar jaar wel in Spanje.”
LEES MEER VERHALEN VAN BELGEN DIE ONS LAND ACHTERLIETEN
- Lezeres in het buitenland: “We worden langs alle kanten uitgenodigd, maar Kerstmis is een familiefeest, en dat respecteren we”
- Lezeres in het buitenland: “Verjaardagen, Sinterklaas, Nieuwjaar, Kerstmis. We vieren het allemaal in één keer”
- Lezeres in het buitenland: “Door al die lekkere gerechten en drankjes zijn er toch al een paar kilo’s blijven plakken (lacht)”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!