Lezeres in het buitenland: “De eerste twee weken is Danny gebleven, maar achteraf stond ik er helemaal alleen voor”

Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Anja is één van hen. Al van kleins af aan droomde ze van een bed & breakfast onder de Spaanse zon, en die droom maakte ze begin dit jaar helemaal waar.   

Minder stress, meer leven

Anja (49): “Stiekem droomde ik al langer van een bed & breakfast in Spanje. Het prachtige weer, de typische Spaanse ‘mañana’-mentaliteit, een leven zónder stress, dat was hetgeen waar ik zó naar snakte. Pas toen ik als zorgkundige in een woon-zorgcentrum voelde dat het me allemaal wat te veel werd, kwam alles in een stroomversnelling. Ik had amper nog tijd voor een babbeltje met de bewoners, omdat de werkdruk zodanig hoog lag. Snel was niet snel genoeg. Ik liep letterlijk de voeten vanonder mijn lijf. Op mijn achtenveertigste wist ik gewoon: dit hou ik niet vol tot aan mijn pensioen.

Maar mijn man Danny stond niet meteen te springen. Je huis én je job opgeven, om dan helemaal opnieuw te beginnen in een land dat je totaal vreemd is, dat is natuurlijk niet niks. Maar achteraf gezien is het ook niet meer dan dat. Uiteindelijk hebben we een mooi compromis gevonden: we zochten samen naar de perfecte bed & breakfast, en de eerste tijd zou ik die alleen runnen. Hij zag het nog niet meteen zitten om zijn woning te verkopen en zijn job op te geven, al besloot hij wel een dagje per week minder te gaan werken, om toch genoeg tijd samen door te kunnen brengen. En zo kon hij stilaan wennen aan het idee.

Liefde op het eerste gezicht

Natuurlijk zijn we niet over één dag ijs gegaan, en hebben we zitten rekenen en tellen om te kijken of het wel mogelijk was om opnieuw te beginnen. Maar uiteindelijk waren we allebei overtuigd en besloten we er vol voor te gaan. We gingen meteen op huizenjacht, met een Belgische makelaar die al vijftien jaar woonde en werkte in het prachtige Andalucia. We zijn naar minstens twintig huizen gaan kijken, maar elke keer was er wel iets dat ons tegenhield. Of het was te groot, of het was te klein. In het ene was nog héél veel werk, en het andere konden we gewoon niet betalen.

Tot we in het bergdorpje Cómpeta terecht kwamen, en de makelaar ons helemaal meenam naar de top. Toen we boven kwamen, wisten we het meteen: dit is het. Het adembenemende uitzicht, het gezellige huis, de prachtige natuur. Het was liefde op het eerste zicht. Niet veel later was het van ons.

En toen kwam het vertrek…

De laatste dagen voor het vertrek, die vergeet ik nooit meer! In het woon-zorgcentrum waar ik vroeger werkte, heb ik de collega’s getrakteerd op een glaasje bubbels. En de bewoners? Die kregen een lekker stukje zelfgebakken taart. ’s Avonds was het de beurt aan familie en vrienden. Drie dagen voor ik voorgoed de deur achter me dicht trok, ben ik nog met Danny in het huwelijksbootje gestapt. Dat we zo’n groot avontuur samen aangingen, dat zei genoeg over hoe sterk onze relatie was. Dus waarom niet aan iedereen laten zien dat we niet zonder elkaar konden?

Op 17 februari was het dan eindelijk zover. Met een volgeladen auto vertrokken Danny en ik naar Spanje. Een van de gelukkigste dagen van mijn leven. Natuurlijk was het niet fijn om al mijn vrienden, mijn familie én mijn drie dochters achter te laten. Maar ik wíst dat ik ze snel terug ging zien, en dat ze het zonder mij ook wel gingen redden.

Een nieuw begin

De eerste twee weken is Danny gebleven, om de werken op te volgen en me te helpen waar hij maar kon. Maar achteraf stond ik er helemaal alleen voor, en begon het avontuur pas écht. Gelukkig kon ik rekenen op de steun en liefde van het thuisfront, én de helpende handen van de dorpelingen. Ik kan eerlijk zeggen dat ik me hier écht thuis voel. Enkel de taal is soms wat moeilijk, maar ook daar wordt aan gewerkt. Sinds een paar maanden volg ik les bij een superlieve dame, dus binnenkort spreek ik vloeiend Spaans. Dat hoop ik toch. (lachend)

Mijn man komt ook zoveel mogelijk naar hier, om samen tijd door te brengen en me te helpen waar nodig. En zelf sluit ik één keer per maand de deuren van de bed & breakfast om mijn dochters, de familie en de vrienden te bezoeken. Dat lukte goed, tot het coronavirus roet in het eten gooide. Al weken zijn we van elkaar gescheiden, en we hebben geen flauw idee wanneer we elkaar terug gaan zien. En dat is zwaar. Mijn geluk zal pas compleet zijn als Danny me definitief achterna reist.”

EVIVA ESPAÑA

Het grootste cultuurverschil: “Vanaf het eerste moment dat ik voet aan wal zette in Spanje, voel ik me helemaal thuis. Een echt cultuurverschil kan ik niet echt bedenken.”

De aangenaamste verrassing: “In het bergdorpje Cómpeta waar ik woon, leven ze van dag tot dag. Geen stress, en heel gezonde lucht. De dorpelingen zijn ook zo’n warme en lieve mensen. Ze hebben me hier met open armen ontvangen, en dat doet deugd.”

Het grote voordeel: “Ik ga er niet om liegen: het weer! Het zonnetje, de frisse briesjes, heerlijk. En niet onbelangrijk: ik ben mijn eigen baas. Vroeger werkte ik als zorgkundige, een job die ik met hart en ziel deed, maar nu geniet ik zo van mijn vrijheid. En dat zou ik voor geen geld van de wereld meer willen missen.”

Het grote nadeel: “Dat ik mijn drie dochters, en mijn man, moet missen. Elke keer opnieuw afscheid nemen, dat doet pijn.”

De levenskwaliteit: “Spanje is absoluut geen slecht land om te wonen. De Spanjaarden kennen helemaal geen – of toch heel weinig – stress, wat heerlijk is. En in de bergen kun je nog genieten van gezonde lucht. Ver weg van de industrie!”

Het moeilijkste moment: “Voorlopig loopt alles nog op wieltjes. Nu maar hopen dat het ook zo blijft. (lacht)”

Het grootste gemis: “Frietjes, maar elke maand ga ik minstens één keer naar mijn dochters, en dan mag een bezoekje aan de frituur natuurlijk niet ontbreken. Maar verder vind ik hier alles om gelukkig te zijn.”

Spijt? “Absoluut niet! Ik zit hier goed, op mijn berg. (lacht) Nu zijn we een paar maanden verder en ik kan eerlijk zeggen dat ik hier stilaan mijn plek vind. Ik leer nog elke dag nieuwe mensen kennen, ik heb er zelfs al een paar vrienden bij. Maar mijn geluk zal pas echt compleet zijn als mijn man België voorgoed verlaat. Dan kan óns leven echt beginnen.”

Wil je meer lezen? Op www.casalaescala.com kom je nog meer te weten over de avonturen van Anja en Danny.

LEES MEER VERHALEN VAN BELGEN DIE ONS LAND ACHTERLIETEN:

• “Zelfs als we een woordje West-Vlaams spreken, begrijpen de locals meestal wat we willen zeggen”
• “Elke keer als we naar een aflevering van ‘Met Vier in Bed’ keken, werd het gevoel van ‘wij kunnen dat ook’ steeds sterker”
• “Norah had één voorwaarde: dat ze in de zomer mee op kamp kon met de jeugdbeweging”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!