Lezeres in het buitenland: “Ik werd heen en weer geslingerd van ‘was het al maar zover’ naar ‘wat hebben we toch gedaan’”

Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Lindsy is één van hen: ze verhuisde vier jaar geleden met haar man Jeffry en zoon Jordy naar het Spaanse dorpje Valderrey, waar ze een bed & breakfast openden.

De eerste verhuiskriebels

Lindsy (44): “Ooit waren we in een piepklein pittoresk Frans dorpje op vakantie. Echt, the middle of nowhere. Maar op een of andere manier voelde ik me meteen thuis, en wist ik: als ik ooit ging verhuizen, dan was het naar zo’n plek. Mijn vrienden begrepen het helemaal niet. (lacht) ‘Wat doen die mensen hier toch?’ Maar ik zag meteen dat die dorpelingen écht gelukkig waren. Niet dat ik meteen mijn koffers wilde pakken, want ik dacht altijd dat ik erg honkvast was. Mijn vrienden en familie achterlaten? Dat kon niet.

Vier jaar geleden hadden Jeffry en ik het ontzettend moeilijk om na een prachtige reis opnieuw de draad op te pikken. Het was de eerste keer dat we gewoon niet naar huis wilden gaan, om elke dag opnieuw het werk te doen dat we al jaren deden. Een vervroegde midlifecrisis? (lacht) Mijn man zei toen langs zijn neus weg: ‘Ik ga eens kijken of er een bed & breakfast te koop staat in het zuiden.’ Ik liet hem maar doen, omdat ik dacht dat het toch niets ging worden.

Het perfecte plaatje

Jeffry en ik wilden niet van nul beginnen, het moest dus een bed & breakfast zijn die we gewoon konden overnemen. En het liefst in een zuidelijk land. Denk maar aan Italië, Spanje of Frankrijk. Maar met het geld dat we voorhanden hadden, zagen we al snel heel wat panden en populaire bestemmingen afvallen.

Tot ons oog viel op een prachtig gerestaureerde boerderij, die al meer dan tweehonderdvijftig jaar oud was, in het nog voor ons onbekende dorpje Valderrey. Hoe meer we naar de foto’s keken van het pand, hoe enthousiaster we werden. Tijdens een eerste bezoek werden we dan ook meteen verliefd. De prachtige natuur, het authentieke dorp en de nabijgelegen steden vol gezelligheid en cultuur. Nog een meevaller: de boerderij werd omringd door de typische Spaanse wijnstreken, wat perfect aansloot bij het concept dat we voor ogen hadden: wijn en gastronomie. Het was gewoon perfect! ”

Rollercoaster van emoties

Vóór we een beslissing namen, wilden we wel van één ding zeker zijn: dat de dochter van Jeffry, mijn plusdochter, elke vakantie op bezoek zou komen. Als de mama zich daar niet in kon vinden, dan ging het hele plan niet door. Maar gelukkig heeft ze geen seconde getwijfeld. En dan begon het hele avontuur: mijn man en ik gaven ons ontslag, we zetten het huis te koop en regelden een verhuiswagen. Ik moet zeggen: die zes maanden voor het vertrek, ging ik door een rollercoaster van emoties. Ik werd heen en weer geslingerd van ‘was het al maar zover’ naar ‘wat hebben we toch gedaan’. (lacht) Want eens je je ontslag hebt gegeven en je huis verkocht is, is het enkel nog vooruit kijken.

Zonder de steun van onze zoon Jordy en mijn plusdochter was het waarschijnlijk allemaal een stuk moeilijker geweest. Ze waren allebei meteen enthousiast, al was het voor Jeffry’s dochter natuurlijk wel dubbel. Plots zou ze haar vader een stuk minder zien…

Verrassing!

Het nieuws dat Jeffry, Jordy en ik gingen verhuizen, sloeg even in als een bom. De meesten begrepen niet dat we alles wat we samen hadden opgebouwd, wilden opgeven. Maar tegelijk waren ze er ook van overtuigd dat we het perfecte koppel waren om die stap te zetten.

Eén ding wisten we zeker: we wilden absoluut géén ‘ik vertrek’-toestanden. Maar daar dachten onze vrienden net iets anders over. Een van hen had ons uitgenodigd voor een intiem etentje, maar toen we bij hen arriveerden, kwamen ál onze vrienden tevoorschijn. Op de tonen van ‘Eviva España’. (lacht) Iedereen had een afscheidsfilmpje gemaakt, dus je kunt het al raden: er zijn heel wat traantjes gevloeid die avond. En het bewees nog maar eens dat we echt de liefste vrienden ooit hebben.

En toen kwam het vertrek…

Op 1 maart 2016 stond de verhuiswagen al vroeg voor de deur, om een dag later te vertrekken naar onze prachtige boerderij. De eerste dagen in Valderrey was het vooral opruimen en poetsen, poetsen, poetsen. Het pand had een half jaar leeg gestaan, dus er was wel wat werk. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van de vorige eigenaars, en dan vooral bij het integreren. Ze stelden ons aan alle dorpelingen voor, gaven ons goede eetadresjes en hielpen ons bij de administratieve rompslomp.

Een maand later, in de paasvakantie, kwam dan eindelijk onze zoon, samen met mijn plusdochter. De laatste ontbrekende puzzelstukjes. Tegelijkertijd ontvingen we de eerste gasten in onze eigen bed & breakfast ‘Casa Rural a-ti’. Gelukkig waren het vooral vrienden en familie, maar ook dan moet uiteraard alles in orde zijn. (lacht)

Een onbekend stukje Spanje

Het waren heftige maanden, maar dat het B&B-leven ons ligt, is alleen maar duidelijker geworden met de tijd. Al is het niet altijd even simpel. Juist omdat we in een minder gekend stukje Spanje zitten, blijft het knokken om mensen te overhalen naar hier te komen. Maar eens ze er zijn, zijn ze des te meer overtuigd. Vorig jaar werden we zelfs verkozen door de lezeres van ‘Logeren bij Belgen’ tot tweede beste bed & breakfast van Zuid-Europa. Zalig! Een stukje erkenning dat je de energie geef om door te gaan.”

Eviva España

Het grootste cultuurverschil: “De hechte familiebanden, en dat de mensen echt buiten leven. Elk weekend gaan de locals ’s avonds van bar naar bar, waar ze genieten van een goed glas wijn met een tapa’tje daarbij. Daar waren we snel aan gewend.” (lacht)

De grootste blunder: “Het eerste jaar haalden we al snel de zomerkleren uit de kast. Het was ergens in april dat we in short en T-shirt over de markt liepen, terwijl de locals hun dikke winterjas nog droegen.”

Het grote voordeel: “Vroeger hadden we een druk sociaal leven, wat toch vrij hectisch was. De bed & breakfast houdt dat natuurlijk ook op peil, al genieten we er méér van. En het is uiteraard een grote luxe om onze eigen baas te zijn. Wanneer we werken en wanneer niet, dat bepalen we helemaal zelf.”

Het grote nadeel: “Mijn plusdochter bleef in België bij haar moeder, en hoewel ze elke vakantie op bezoek komt, doet het altijd weer pijn haar zien te vertrekken. En ik moet toegeven: ik heb soms wel eens last van heimwee. Iets wat nooit zal wennen, vrees ik.”

De aangenaamste verrassing: “Dat de dorpelingen zo warm en lief zijn. Jordy is intussen helemaal geïntegreerd, en voelt zich zelfs meer Spanjaard dan Belg.”

Het moeilijkste moment: “Het afscheid. Als enig kind je ouders achterlaten, is niet makkelijk. En Jeffry die zijn dochter moest missen… En niet te vergeten: de onzekerheid. Het was een grote gok, maar gelukkig viel alles in z’n plooi.”

De levenskwaliteit: “Langs de ene kant héél goed. Het tragere leven, de prachtige natuur, de vriendelijke locals en de authenticiteit die er heerst. Dat is van onschatbare waarde. Anderzijds hebben we op financieel vlak toch heel wat moeten inboeten. Je denkt misschien dat de rust en de omgeving dat allemaal compenseert, maar je mag het zeker niet onderschatten.”

Het grootste gemis: “Met stip op één: familie en vrienden. Maar ook een concertje meepikken, of een theaterstuk. We moeten al snel honderden kilometers rijden om naar onze idolen te gaan kijken. En het is een cliché, maar de frietjes staan sowieso op plaats drie.” (lacht)

Spijt? “Neen, het is een avontuur dat ik voor geen geld van de wereld zou willen missen. Of we ooit terugkeren? Zeg nooit ‘nooit’, maar als we mogen kiezen dan blijven we gewoon hier.”

Wil je meer lezen? Op https://www.facebook.com/casaruralati/ en www.a-ti.org kom je nog meer te weten over het avontuur van Lindsy en haar gezin.

LEES MEER VERHALEN VAN BELGEN DIE ONS LAND ACHTERLIETEN:

• “Om de zes maanden gaan we met lege koffers naar huis, om met volle weer terug te keren” (lacht)
• “Maandenlang moesten we vertrouwen op een vreemde, die een volmacht kreeg om alles ter plekke te regelen”
• “Wat waren de Corsicanen verrast om de luiken van het huis na zeventien jaar terug te zien opengaan (lacht)”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!