Lezeres in het buitenland: “Verhuizen naar Hongarije was onze droom. Die mocht niet in het water vallen door mijn borstkanker ”

Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Hilde (54) is één van hen. Zij verhuisde vier jaar geleden samen met haar man Luc (62) naar een pittoresk dorpje in Hongarije.

Hilde: “Het was geen geheim: ik wilde het liefst van alles mijn oude dag slijten in het buitenland. En ook Luc was helemaal mee in het verhaal. Het kon niet snel genoeg gaan, dus begonnen we vijf jaar geleden uit te kijken naar een huisje in Frankrijk waar we konden genieten van ons pensioen. En hoewel we wisten dat het nog een paar jaar zou duren – ik was nog niet eens vijftig – was het fijn om ergens naar uit te kunnen kijken. Want we waren het drukke leven in België echt moe. Maar alles kwam plots in een stroomversnelling, toen Luc af te rekenen kreeg met een zware burn-out, gevolgd door een nog zwaardere depressie. Dat was voor ons het moment om te beseffen dat je maar één keer leeft.

Te duur

Frankrijk zat altijd al in ons hoofd. Het was niet té ver van de kinderen, de taal was geen enkel probleem, het weer is er prachtig en de natuur al helemaal. Maar financieel was dat niet haalbaar. We droomden van een huis dat tiptop in orde was, met een grote tuin én een gastenverblijf. Dan konden de kinderen altijd op bezoek komen, zonder dat we elkaar tot ‘last’ zouden zijn. Maar elk huis dat we bezochten, was te duur. Niet dat we het niet konden betalen, maar dan zouden we niets meer overhouden.

Op slag verliefd

De vraag was toen: waar konden we dan wél naartoe? Ik had heel mooie vakantieherinneringen aan Hongarije, dus besloten we daar een kijkje te nemen. Voor Luc een heel avontuur, want hij was er nog nooit geweest. Drie weken lang trokken we met de camper door het land, en Luc was op slag verliefd. Uiteindelijk vonden we ons droomhuis in een pittoresk dorpje in het zuidwesten. Het huis, het gastenverblijf, de tuin, het dorp, de rust, … Het plaatje klopte gewoon. Op nog geen twee dagen tijd was de woning van ons.

Eenmaal terug thuis, stond alles in het teken van de verhuis. En dat was best pittig. Luc ging door een moeilijke periode, dus stond ik er grotendeels alleen voor. Een depressie schuif je niet zomaar aan de kant. Gelukkig had ik een paar maanden de tijd om alles in orde te brengen, want we wilden pas na de wintermaanden definitief verhuizen. Op het werk kon ik loopbaanonderbreking nemen. Een hele geruststelling, want mocht het leven in Hongarije toch tegenvallen, dan kon ik mijn leven in België gewoon weer oppakken.

Maar op mijn laatste werkdag sloeg het noodlot toe: ik kreeg te horen dat ik borstkanker had. Een zware slag in het gezicht, maar ik trok me op aan de verhuis. Het was onze grote droom, die mocht niet in het water vallen door die vieze ziekte. Drie maanden had ik om het beest te verslaan. Tussen de behandelingen door was ik druk in de weer met de verhuis: inpakken, het huis verkopen, verhuisfirma’s contacteren,… Het was niet simpel, maar het is me gelukt!

“Verhuizen naar Hongarije was onze droom. Die mocht niet in het water vallen door die vieze borstkanker”

Zwaarder dan verwacht

Op 17 maart 2015 trokken we de deur van ons lege huis definitief dicht. Een hele opluchting. Maar het afscheid was iets moeilijker. Uiteraard stonden we te springen om aan ons nieuwe leven te beginnen in Hongarije, maar de kinderen en kleinkinderen achterlaten, viel me zwaar. Zwaarder dan verwacht.

Het eerste jaar zijn we dan ook een vijftal keer heen en weer gereden, omdat het gemis te groot was. Maar nu, na vier jaar, hebben we ook daar een mooi evenwicht in gevonden. Twee keer per jaar keren we voor twee weken terug, en genieten we des te meer van de momenten met de familie. En ook zij komen elk jaar op vakantie in Hongarije, iets waar we altijd enorm naar uitkijken. Intussen wonen we hier al vier jaar, en hebben we nog geen seconde spijt gehad van onze beslissing. Onze gezondheid is er flink op vooruitgegaan, en we zijn gelukkiger dan ooit. De grote moestuin, de boomgaard, het rustige leven, de prachtige natuur. Het is een droom die werkelijkheid werd!”

Als God in Hongarije

Het grootste cultuurverschil: “In het dorp kent iedereen elkaar. Als je groenten en fruit op overschot hebt, dan is dat voor de buren. En raak je aan de praat op straat of aan het hek, dan ben je voor uren zoet.”

Het grote voordeel: “De rust! Ik kan er zo van genieten als ik ’s avonds de herten aan ons hek zie staan. En natuurlijk het mooie weer. Met een korte, koude winter en een lange, warme zomer leven we bijna het hele jaar door buiten. Naar binnen gaan doen we enkel om te slapen.”

En het nadeel: “De taal. Twee jaar lang hebben we foldertjes van de supermarkt bestudeerd – want daar staan prentjes op – maar meer dan een paar woorden achter elkaar plakken, lukt voorlopig niet.”

Oeps, blunder: “Mannen geven getrouwde vrouwen geen hand, uit respect voor het huwelijk. Dat wist ik natuurlijk niet. Toen ik de dierenarts bedankte met een stevige handdruk, kromp hij helemaal in elkaar. Pas later hoorde ik waarom: als vrouw geef je dan aan dat je interesse hebt.” (lacht)

Het moeilijkste moment: “Elke keer dat ik afscheid moet nemen van mijn kinderen en kleinkinderen. Dat went maar niet.”

Een aanrader? “Als koppel moet je sterk in je schoenen staan, want zeker in het begin heb je alleen maar elkaar. Maar als je niet bang bent voor het onbekende en je grenzen durft te verleggen, dan is het meer dan de moeite waard.”

Ooit terugkeren? “Ik denk het niet. Pas als ik sterf. Mijn laatste wens: mijn as uitstrooien dicht bij de kinderen, maar ook een deel in Hongarije. Want dat is waar mijn thuis is.”

Wil je meer lezen? Op https://hildeshongarije.tumblr.com kom je nog meer te weten over het avontuur van Hilde.

Lees meer verhalen van lezeressen die de deur in België achter zich hebben dicht getrokken:

• Lezeres in het buitenland: “Oorspronkelijk zou ons avontuur twee jaar duren, maar we hadden het zo goed hier, dat we zijn gebleven”
• Lezeres in het buitenland: “Je hebt maar één leven om te doen wat je écht graag doet”
• Hart voor dieren: Marina redt Turkse zwerfhonden

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!