Libelle Leest: ‘Het einde van de eenzaamheid’ – Benedict Wells
Aan de gelukkige jeugd van drie kinderen (Jules, Liz en Marty) komt abrupt een einde wanneer hun ouders om het leven komen bij een auto-ongeluk en ze naar het internaat moeten. In Het einde van de eenzaamheid neemt Jules, de jongste van de drie, de lezer mee naar verleden: ‘Mijn gedachten gaan steeds verder terug in de tijd, voordat ze uiteindelijk bij de ramp belanden die mijn kinderjaren heeft overschaduwd.’ Recensie
Een onzichtbare vijand
De laatste kus, de laatste zin, de laatste woordenwisseling… Elke herinnering aan de gelukkige jeugd wordt krampachtig vastgehouden om het gevoel van eenzaamheid te verdringen. Maar dat blijkt allemaal tevergeefs. ‘Een moeilijke jeugd is een onzichtbare vijand’ waarvan je nooit weet ‘wanneer hij toeslaat’.
Machteloos moet je toekijken hoe Jules, Liz en Marty keer op keer de strijd aangaan met die onzichtbare vijand en telkens het onderspit moeten delven. De complexe verhouding tussen het verleden met ouders en de toekomst zonder ouders zit zodanig verwrongen dat het onmogelijk wordt om verder te gaan.
Het einde van de eenzaamheid
Ironisch genoeg komt daardoor iedere poging om het verdriet en de eenzaamheid naar achteren te duwen als een boemerang terug in hun gezicht: hun moeilijke jeugd heeft duidelijk onuitwisbare sporen getrokken in hun ziel.
In Alva, een klasgenote, lijkt Jules zijn redding te hebben gevonden. De tieners (h)erkennen verdriet en lijden in elkaar, en lijken een intense vriendschap op te bouwen. Wells’ haarscherpe beschrijving van die twee complexe, zoekende karakters grijpt bij momenten naar de keel, maar doet je vooral beseffen dat de twee voor altijd een factor van betekenis zullen zijn en weleens het einde van de eenzaamheid voor elkaar zouden kunnen zijn.
Geen clichés
Hoewel er toch wat potentieel interessante verhaallijnen onuitgewerkt blijven – en dan bedoelen we vooral de compleet verwrongen vader-zoonrelatie -, is Het einde van de eenzaamheid zo’n zeldzame parel die erin slaagt om je helemaal mee te sleuren in een wervelstorm van emoties zonder terug te vallen in clichés. Je gaat steeds dieper mee in de herinneringen waardoor je na het dichtslaan van de roman geen afscheid neemt van de personages.
Voor de fans van:
- Een klein leven – Hanya Yanagihara
- Kom hier dat ik u kus – Griet Op de Beeck
- De heilige Rita – Tommy Wieringa
‘Het einde van de eenzaamheid’ van Benedict Wells, 2016, 304 pg.,ISBN: 9789402307870