Lisa Jewell over hoe thrillers haar leven hebben gered
Lisa Jewell was 26 toen ze schoorvoetend drie hoofdstukken van een thriller schreef. Het betekende de start van een internationale carrière met meer dan twintig ijzingwekkende misdaadromans op haar palmares.
In een dronken bui
Lisa Jewell: “Ik was begin twintig en zat in een controlerend huwelijk zonder vrijheid. Ik mocht niks buitenshuis doen, had geen sociaal leven, zag mijn familie niet. Toen ik scheidde, was een van de eerste dingen die ik écht wilde doen, een avondcursus. Gewoon een hobby, zoals iedereen. Omdat ik goed was in schrijven, werd het een cursus creatief schrijven op maandagavond. Ik kreeg zoveel goede feedback van mensen in de cursus dat mijn zelfvertrouwen groeide. Misschien is dit wel iets waar ik goed in zou kunnen worden, bedacht ik.”
Ik had de juiste gesprekken op het juiste moment. Het was het lot
“Op een avond vertelde ik in een dronken bui aan een vriendin dat ik een boek wilde schrijven. ‘Schrijf drie hoofdstukken en kijk waar het je brengt’, adviseerde ze me. Ik kreeg heel veel afwijzingsbrieven van literaire agenten, maar één van hen vond het goed, hij vroeg me om verder te schrijven en ik kreeg het gepubliceerd. De rest is geschiedenis. Schrijven heeft mijn leven gered. Ik had de juiste gesprekken op het juiste moment met de juiste mensen, en toen viel alles op z’n plaats. Het was het lot.”
Weinig mensen beseffen dat schrijven een echte job is
“De wereld zit vol met getalenteerde schrijvers die nooit iets zullen schrijven en van wie we nooit zullen horen. Talent is een basisvoorwaarde, maar motivatie en focus zijn broodnodig om te kunnen slagen als schrijver. Ik schrijf één boek per jaar, toen de kinderen nog klein waren, was dat meestal aan de keukentafel beneden. Soms ging ik op café schrijven voor de rust en de stilte. (lacht) Weinig mensen beseffen dat schrijven een echte job is. Ze storen je met van alles en nog wat. Vroeger was ik veel zachter, nu zit ik op het punt in mijn carrière dat ik durf te zeggen: in april schrijf ik een hele maand aan mijn boek en doe ik niks anders. Ik begin grenzen te stellen, eindelijk.” (lacht)
Het blijft altijd bang afwachten op de reacties van de lezers
“Het uitgangspunt van elke thriller is helder. Ik heb een boekje met ideeën, maanden voor ik begin te schrijven heb ik nagedacht over hoe ik begin: er is een persoon en een plek en er gebeurt iets. Maar verder heb ik geen plan. De enige manier om achter het vervolg te komen, is door te schrijven. En ik ben nooit zeker. Kijk ik vanuit het juiste perspectief? Heb ik het in de juiste tijdlijn gezet? Had ik het verhaal niet drie maanden eerder moeten beginnen? Die onzekerheid is normaal denk ik. Ik heb nog geen enkele schrijver ontmoet die elke dag achter zijn computer gaat zitten en denkt: ‘Kijk naar mijn geweldige boek dat ik aan het schrijven ben!’ Het blijft altijd bang afwachten op je lezersreacties.”
In een thriller wordt de dader gevat en gestraft, in de echte wereld niet
“Ik begrijp absoluut waarom mensen zich graag verliezen in thrillers. Ze beginnen vaak in een alledaagse setting, in een straat, buurt of huis. Het zijn herkenbare levens, of we gluren binnen in rijkere, chiquere levens. Het uitgangspunt is: we worden elke ochtend wakker en we denken dat we een normale dag zullen hebben, maar dat is een illusie. We zijn altijd slechts één verkeerde beslissing verwijderd van een crisis. Je moet maar één verkeerde afslag nemen en je belandt in een catastrofe. Je kunt de verkeerde persoon je huis binnenlaten, bijvoorbeeld. Of je kind kan foute vrienden krijgen, en dan verandert de koers van je leven voor altijd. Het is altijd boeiend om daarover na te denken: wat zou ík doen in zo’n situatie?”
Thrillers doen de wereld kloppen
“Wat ook fijn is aan thrillers lezen: ze doen de wereld kloppen. In de realiteit is er vaak chaos en zijn er niet altijd antwoorden. Goede mensen maken vreselijke dingen mee, vaak ontsnapt de dader en is er geen gerechtigheid. Maar in thrillers niet. Wanneer je een misdaadroman openslaat, weet je dat er gerechtigheid zal zijn, dat daders gestraft worden voor hun misdaden. Dat is geweldig, toch?”
Onze Libelle leesclub las Lisa’s nieuwste thriller ‘Niets is waar’
Ik hou van een boek waar je dagen later nog vragen van meedraagt
Inge in onze Libelle Leesclub: “Het verhaal gaat over twee vrouwen: Josie en Alix die op dezelfde dag in hetzelfde ziekenhuis geboren worden. Ze hebben elk een andere levensweg gevolgd tot het lot hen op een avond bij elkaar brengt. Maar de weg die de flamboyante podcastmaker Alix en de kleurloze naaister Josie nadien samen afleggen, wordt steeds onheilspellender en duister tot aan het bevreemdende einde. Wat voor Alix begint als een opname van een podcast over een vrouw die haar leven wil veranderen, zal haar hele leven op losse schroeven zetten. Wie is Josie eigenlijk en hoe komt het dat ze zo geworden is? Wat is waarheid? Wie kan je vertrouwen?
Ieder heeft in zijn hoofd een eigen versie van de waarheid en sommigen zijn bereid om voor hun denkbeeldige versie te doden. Ik hou wel van een boek waar je dagen later nog vragen van meedraagt. Of zou ik na het lezen van dit boek nog zo makkelijk met onbekende vrouwen een gesprek aangaan? Wie weet….”
Meer artikels over…:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!