Man onder vuur: Axel Daeseleire
Ze vroegen hem het hemd van z'n lijf, onze tien bekende vrouwen. Maar acteur Axel Daeseleire reageerde cool als altijd: hij gaf zich met alle plezier helemaal bloot.
.jpg)
Café Zeppos, Antwerpen. Axel Daeseleire (40) is naar eigen zeggen niet in vorm die woensdagmiddag. Hij eet snert, excuseert zich voor de knoflookbroodjes die erbij geserveerd worden en praat over poëzie, schilderkunst en de beatnik-schrijvers. "Den Ax" is beleefd, belezen en welbespraakt, zowat de tegenpool van de doortrapte lamstraal Jan Verplancke uit "Matroesjka's" Een man van veel verpakkingen…
Presentatrice Ann Lemmens: "Ben je een romanticus?"
Axel Daeseleire: "Ik betrap mezelf er vaker op dan dat ik dat wil toegeven, maar ik ben niet louter dat. Met romantiek is het zoals met geluk: het overvalt me soms. Maar ik loopt niet constant rond met een palmtak in mijn haar en een lier onder mijn arm."
Zangeres Isabelle A: "Heb je ooit zelf een bordeel bezocht?"
Axel Daeseleire: "Ik geneneer mij er ondertussen niet meer voor en je moet alles geprobeerd hebben in het leven. Dus ja, ik heb dat ooit gedaan. Niet uit hoge noodzaak maar uit ra-zen-de nieuwsgierigheid!"
Presentatrice Anne De Baetzelier: "Wie vind jij de meest sexy BV?"
Axel Daeseleire: "Ik moet eerlijk toegeven dat ik – en ik zal nu weer ambras hebben met haar partner – een boon heb voor Andrea Croonenberghs. Ze heeft het nog altijd. Als ik Andrea zie presenteren, blijf ik haar onwaarschijnlijk sexy vinden. door de manier waarop ze praat, blijft ze binnen die strakheid toch zichzelf. Ik ken nog wel omroepsters en dat zijn ook ongelooflijk sexy vrouwen, maar Andrea springt eruit."
TV-figuur Lindsey Pfaff: "Begint je biologische klok niet te tikken?"
Axel Daeseleire: "Het staat nog steeds niet op de planning voor mijn nabije toekomst. Maar ik moet toegeven dat ik het steeds vaker stilzwijgend in overweging neem. Dan beeld ik me even in: hoe zou het zijn mét kinderen? Om vervolgens tot de conclusie te komen: nee jongen, nu nog niet. Ik hoor vaak dat ik een goede papa zou zijn, maar ik voelde altijd een remming. Die is er nu niet meer. Integendeel, ik kan er heel hard van genieten. Dat is nieuw. Anderzijds, dag in, dag uit met zo'n koter zitten, dat is toch een belasting die ik nog niet zou kunnen dragen. Dus tikt mijn klok nu harder? Nee, en gelukkig hoef ik de batterij nog niet te vervangen." (lachje)
Lees het volledige interview met Axel Daeseleire in Libelle 02 (8 januari 2009)