Man onder vuur: Filip Meirhaeghe

Maarkedal, de Vlaamse Ardennen. Dit glooiende stukje vaderland mag dan een uitstekende habitat zijn voor Flandriens en mountainbikers, mijn gps flipts zich hier een ongeluk. Ik dreig onherroepelijk te laat te komen wanneer achter een heuvel de watermolen opduikt waar Filip Meirhaeghe (37) met z'n gezin woont. Er wordt nog verbouwd en de bel doet het niet, maar ik ben er niet minder welkom om. Bij een paar koppen straffe koffie, volgt een ontwapenend gesprek.

Omroepster Sandrine

Hoe bevalt het vaderschap jou?

Filip Meirhaeghe: "Zeer goed! Dat is echt…(zoekt naar zijn woorden) Als je een kindje hebt, leer je pas relativeren. Dan leer je pas wat liefde is. Je kan zeggen: ik zie mijn lief doodgraag, maar dat is niets in vergelijking met wat je kan voelen voor een kind. Ik stond daar versteld van toen Bo geboren werd. Dat gevoel overvalt je, dat is ongelooflijk emotioneel. En alles moet daarvoor wijken. Als iemand hem iets aandoet, sla ik die dood. Dat is een normale reactie van een ouder. Er mag niets met dat kindje gebeuren. Die liefde is zo groot en het pleziertje dat je ervan krijgt, is enorm. Hij is nu acht maanden en het wordt alsmaar toffer."

TV-figuur Lindsey Pfaff

Zou je willen dat je zoon in je voetsporen stapt of helemaal niet?

Filip Meirhaeghe:"Dat maakt mij niet uit. Hij hoeft helemaal geen topsporter te worden. Is dat wel zo, dan zal ik zwaar supporteren. Maar hij mag ook gerust pianovirtuoos worden (lacht). Nee, hij moet z'n eigen keuzes maken. Toch vind ik dat kinderen serieus in banen geleid moeten worden."

Presentatrice Ann Lemmens

Waarom heb je destijds epo genomen en heb je je voor de Spelen van Athene laten betrappen?

Filip Meirhaeghe: "Waarom heb ik dat genomen? Ik was niet meer zeker van m'n stuk. Misschien was ik p dat moment wel de beste die er rondreed, maar op de Olympische Spelen in Sidney was ik zwaar teleurgesteld (Meirhaeghe won toen zilver). Dat is de grootste sportieve ontgoocheling uit mijn leven. Iedereen zegt "zilver winnen op de Spelen is toch niet niets?!" Maar als je een winner bent, is dat niet genoeg. Het jaar erop presteerde ik totaal niet, die teleurstelling speelde in mijn hoofd. Ik wilde dat niet nog een keer meemaken. Daarom heb ik doping genomen. En waarom heb ik me laten betrappen? Wel, dat ben ik. Ken je dat gevoel dat je voor een afgrond staat en de neiging hebt om te springen? Toen ben ik gewoon gesprongen. Ik denk dat ik die neiging nu meer onder controle heb, een mens evolueert. Ik heb een vrouw en een kindje, mijn prioriteiten zijn veranderd. Maar vroeger heb ik vaak dingen weggegooid die goed waren."

Lees het volledige interview met Filip Meirhaeghe in Libelle 52 (24 december)!