Mannen & emoties: Herbert Flack

Kwetsbaarheid

Je hebt massa’s dagboeken bij elkaar gepend. Wat schreef je dan allemaal op?

“Ik was verbaasd over hoe sommigen in mijn familie de anderen domineerden. Ik zag nonkels met grote ego’s en een grote mond. Ik zag introverte mensen. En ik zag mijn vader met zijn taalhandicap. Als Brit kwam hij in een conversatie in het Booms niet helemaal aan zijn trekken, alhoewel hij ook zijn gedachten en zijn gevoelens had. De schijn en het zijn heeft mij altijd gefascineerd. Niet beseffende dat theater mijn toekomst zou worden. Ik ben van jongs af aan bezig geweest met het observeren van stemmingen. Bij anderen, maar ook bij mezelf. Het ondergaan en het proberen te analyseren. Dat doe ik nog steeds. Mensen die dicht bij mij staan, kan ik op die manier ook helpen. Ik kan mensen soms inzicht geven in wat hen omringt, in wat hen bezig houdt. Ik heb daar niet voor gestudeerd, maar ik heb wel intuïtie voor emoties.”

Liefde

Ook de liefde beleef je zeer intens. Er is je vrouw Mimi, en je vriendin Fabienne. Wat betekent liefde voor jou?

“Liefde is water aan de plantjes. Liefde is tederheid, aandacht, zorgen voor, attenties, stilte ook. Kleine dingen. Fysiek, maar nog zoveel meer. Ook houden van elkaars fouten. Het is echte liefde als je in die fase komt. Als je niet gaat houden van de fouten van je partner, zal je nooit liefde vinden. Natuurlijk maak je af en toe ruzie. Maar op den duur moet je die kleine tekortkomingen aanvaarden. En als je dan iemand hebt die zijn of haar tekortkomingen af en toe kan toegeven, ze ook inziet en eens huilt omdat ze zichzelf niet kan veranderen, dan zeg je toch: ‘Is het dat maar wat in de weg zit, naast zoveel andere kwaliteiten en naast zoveel andere affiniteiten die we samen hebben? Naast zoveel schone momenten en souvenirs die we kosteren? Dan pakken we dat er wel bij?'”

Schuldgevoel

Heb je het er zelf moeilijk mee gehad dat je twee vrouwen hebt?

“Nee. (lacht) Iedereen rond mij heeft daar moeite mee. Het is natuurlijk oorlog geweest. Fabienne is zo tolerant. Haar hart staat altijd open. Ze is een wonderlijke vrouw. Maar voor Mimi was dat in het begin natuurlijk gigantische competitie. Maar ergens is het ook therapeutisch geweest. Ik ben ook eerlijk met haar geweest. Je kan op mijn rekenen, heb ik haar gezegd. Ik laat je niet in de steek. Maar je moet één ding begrijpen: er is nog iemand. Ik kan daarover geen komedie spelen. Het was niet gemakkelijk, maar nu, na al die jaren, zijn de plooien gladgestreken.”

Spijt

Waarvan heb je spijt?

“Ik heb geen kinderen. Daaraan ben ik voorbijgegaan. Mimi had al een dochter toen ik haar leerde kennen. En als carrièrevrouw was dat hoofdstuk voor haar afgesloten. Ook nadien met Fabienne was de situatie niet ideaal. Ik heb dat later gecompenseerd door les te geven aan jonge mensen. De tijd die ik in hen stak, zou ik normaal gezien in mijn kinderen hebben geïnvesteerd. Het is een gedacht die soms eens opduikt, maar spijt kan ik het niet noemen. Ik heb die fase gewoon overgeslagen. Veel van wat je mist, is met spel te compenseren.”

Lees het volledige interview in Libelle 04 (27 januari 2011)