Maretak: puur-natuur-decoratie
Enkele bijzondere weetjes over de maretak, hét kerstgroen om te zoenen.
- In lang vervlogen tijden werd de maretak vereerd als een heilige plant. De druïden sneden de maretak met een gouden sikkel uit de eik en vinden de takken op met een sneeuwwit laken. Bij contact met de grond zou het namelijk zijn magische krachten verliezen. De maretak was volgens de druïden opgewassen tegen alle kalen en bovendien bracht het vrede
- maretak is een halfparasiet die hoog in de boomkruinen hangt als een grote bladerbol. Hij zet zich met zuigwortels vast op de takken van zijn gastheer, bij voorkeur appelbomen, populieren of lindes. Lijsters zijn bijzonder dol op de witte bessen
- bij onze Germaanse noorderburen was de maretak verbonden aan de onoverwinnelijke god Balder. Alleen de maretak kon hem doden en daarom hielp een jaloerse collega hem het hoekje om met een maretakpijl. Om verder onheil te voorkomen, plaatsten de goden de maretak onder de bescherming van de liefdesgodin. Iedereen die onder de maretak stond, moest onmiddellijk de wapens laten vallen en vrede sluiten. Deze gewoonte sloop uiteindelijk ook de christelijke kersttraditie binnen. In plaats van vredesverdragen werden kusjes onder de maretak uitgewisseld
- het kerstgroen wordt ook wel eens vogellijm genoemd. De witte bessen bevatten een kleverig slijm dat vroeger als vogellijm werd gebruikt: een methode om kleine vogels levend te vangen
- de maretak heeft genezende krachten. Hij wordt onder andere gebruikt tegen verhoogde bloeddruk, hartritmestoornissen en kanker. Toch blijft het een giftige plant die alleen onder strikt medisch toezicht gebruikt mag worden