Inspirerend boek: Life on Sneakers

Op 1 juli 2013 veranderde het leven van Evi Renaux drastisch. Haar job met strakke deadlines en veel verantwoordelijkheid ruilde ze in voor een ziekenhuisbed. Sindsdien leeft de jonge mama iedere dag met pijn. Maar ze is niet bij de pakken blijven zitten. Haar carrière in de media kan ze niet meer oppikken, maar ze stort zich nu op het schrijven. En dat doet ze goed. Op haar blog Rue NØ schrijft ze wat haar bezighoudt en in haar nieuwe boek ‘Life on Sneakers’ vertelt ze haar verhaal. Maar is ze vooral een inspiratiebron. “Hoe uitzichtloos je situatie ook lijkt, met de juiste mensen om je heen kom je er altijd uit.”

Evi had een drukke job, een dochtertje en een druk sociaal leven. Op een dag sloeg het noodlot toe. Wat begon met hoofdpijn en rugpijn, bleek vreselijke gevolgen te hebben. Evi doorstond helse pijnen, verhuisde van ziekenhuis naar ziekenhuis en zweefde zelfs even tussen leven en dood. Maar nu staat ze er weer. En ondanks de tegenslagen en de pijn die ze iedere dag voelt, kan ze weer lachen. In haar boek beschrijft ze de 5 stappen die ze doorliep: onmacht, verdriet, hoop, aanvaarding en dankbaarheid. Je leest haar verhaal, passages uit haar leven, maar ziet ook prachtige foto’s. En al kunnen we zelf niet begrijpen waar ze doorheen moest, toch is het op veel vlakken herkenbaar en vooral inspirerend. “Dat was mijn bedoeling. Ik wil geen autobiografisch boek schrijven, maar mijn verhaal vertellen en mensen hiermee inspireren. Want iedereen maakt wel iets mee in zijn of haar leven, of zit soms in de put. En ook al voel je die vreselijke onmacht en het zware verdriet, er is altijd een uitweg. Er is altijd een reden om weer dankbaar te zijn en te blijven lachen. Je omgeving is daar ontzettend belangrijk bij. Familie en vrienden helpen je erdoor. Een onverwacht sms’je, gezellig pannenkoeken gaan eten, een boeket bloemen… Het zijn kleine dingen, maar die maken dat je weer kunt lachen.”

Uit ‘Life on Sneakers’

 “Wie me twee jaar geleden gezegd had dat ik een professional zou worden in loslaten, had ik voor gek verklaard. Ik? De perfectionist? Loslaten? Alles kan toch altijd beter? Grenzen zijn er om opgezocht te worden. Je hoeft niet blij te zijn met goed, als uitstekend ook kan. Diezelfde vrouw, die vroeger geen moment rust kende, verdrinkt nu bijna in een zee van tijd. Ongewild. Ongevraagd ook. Het lot heeft daarover beslist. Want terwijl Usher in mijn auto enthousiast van ‘more’ zingt, besef ik dat het bij mij ‘less’ geworden is. Minder uitdagingen. Minder gek doen. Minder carpe diem. Minder geld op de bankrekening iedere maand. Minder speelse mama. Minder beweeglijkheid. De vrouw die jaren geleden op Usher stevig met haar achterste zwierde, is een lightversie van zichzelf geworden.Maar dus vooral ook een pro in loslaten. Al gaat dat de ene dag beter dan de andere. Al wil ik soms heel luid roepen dat het vooral oneerlijk is dat het mij overkomt. Dat het niet eerlijk is dat het leven van anderen in een sneltempo verdergaat, terwijl het mijne soms lang stilstaat. Maar ik heb beslist dat ik het niet meer toelaat, dat het te pas en te onpas blijft stilstaan. Ik heb mezelf beloofd dat ik op zoek ga naar een nieuwe invulling, die past in het leven dat nu is. Ik ga dat proberen en ik hoop dat ik het snel vind. Dat er snel iets mijn pad kruist. En tot dat zover is, blijf ik doen wat ik graag doe. Schrijven op mijn blog. Schilderen op keramiek. Op zoek gaan naar mooie dingen in het leven. Letterlijk en figuurlijk. ”

En die mooie dingen lijkt ze te vinden. Je kunt haar volgen op haar blog Rue NØ. Ze schreef dit mooie boek en schrijft binnenkort wekelijks een column voor Knack Weekend. “Ik geniet écht van het leven zoals het nu is. Er is veel gebeurd, en ik heb veel geleden. Maar als je me nu zou vragen of ik terug wil naar het drukke leven van vroeger, dan antwoord ik nee.” Ze sluit af met een paar goede tips. “Geniet van de kleine dingen in het leven, geniet van elke dag en leef in het nu, je weet immers nooit wat morgen brengt.”

Het boek is vanaf 17 maart verkrijgbaar in de boekhandel.