Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Alles wat je hart begeert’ van Stephanie Schuster

Regelmatig zet Libelle een boek in de kijker. Deze keer is dat Alles wat je hart begeert, het eerste deel van de Wondervrouwen-trilogie van Stephanie Schuster. Het verhaal gaat over het leven van vier vrouwen die na WOII aan een nieuw hoofdstuk beginnen in het pittoreske Starnberg in Beieren. Ons recensieteam las het boek en geeft graag z’n ongezouten mening.

Waarover gaat ‘Alles wat je hart begeert’?

Luise Dahlmann droomt van haar eigen kleine kruidenierswinkel. Het is 1953 en daar zou na jaren van schaarste alles wat je verlangt weer te koop moeten zijn. Ze ziet het al voor zich: de lange toonbank met grote snoeppotten erop, een koelsysteem voor verse producten, nylonkousen, boterkoekjes, verse broodjes op zondag. En het mooiste van alles: eindelijk onafhankelijk zijn.

Drie vrouwen zal Luise daar steeds weer ontmoeten: Annabel von Thaler, de rijke doktersvrouw van hiernaast, de jonge student-verpleegkundige Helga Knaup en Marie Wagner die uit Pruisen is gevlucht. Nu er een nieuwe tijd is aangebroken, hebben ze allemaal één gemeenschappelijke wens: eindelijk weer gelukkig zijn.

Nog meer inspirerende boekentips? Die vind je elke dag in onze Facebook-groep ‘Libelle Leesclub’, waar onze leden al hun favorieten met elkaar uitwisselen! De ideale plek voor echte boekenfans!

Wat vindt het Libelle Leesclub-recensieteam van ‘Alles wat je hart begeert’ van Stephanie Schuster?

Aantal sterren

• Anne: ****
• Carine: ****
• Rebekka: ***
• Maya: ****
• Tine: **
• Silvana: ****
• Ilse: ****
• Patricia: ****

Ik heb deze roman graag gelezen, want…

Ilse: “Schuster heeft een erg vlotte pen, het verhaal leest dan ook als een trein. Bovendien heeft ze een filmische stijl, waardoor je als lezer de belevenissen als het ware ziet gebeuren.”

Patricia: “De auteur geeft ons een goede inkijk in het leven van de vrouwen en de veranderingen in het Duitsland na de Tweede Wereldoorlog. Het is een tijd waarin veel snel verandert en er voor vrouwen steeds meer mogelijk wordt. Maar het is ook een tijd waarin de wonden van de oorlog nog vers zijn. Zeer interessant!”

Rebekka: “Door het wisselend perspectief van de vier vrouwen doorheen het boek blijf je geboeid om verder te lezen en hen verder te leren kennen.”

Carine: “De beslissingen van de hoofdpersonages gaan vaak in tegen de gangbare normen van de jaren vijftig. We krijgen op die manier een inkijk in hoe het er in de naoorlogse jaren aan toe ging en het is best wel confronterend dat gelijke rechten voor mannen en vrouwen niet zo vanzelfsprekend waren als in de huidige tijd.”

Silvana: “De titel deed me vermoeden dat dit het zoveelste stationsromannetje zou zijn, maar integendeel. Wat heb ik genoten van mijn trip naar het naoorlogse Beieren! Door de beeldende schrijfstijl en een vloeiende mix van fictie en waargebeurde feiten, kon de schrijfster moeiteloos mijn aandacht houden.”

Tine: “Het boek voelde heel dynamisch aan door de verschillende verhaallijnen die door elkaar lopen. Hoewel ik het verhaal an sich eerder eenvoudig vond, voelde ik vast en zeker sympathie voor de vier gedreven vrouwelijke hoofdpersonages.”

Maya: “Ik vind het goed dat de schrijfster het verhaal vanuit verschillende perspectieven vertelt. Zo begrijp je als lezer beter waar een standpunt van een personage vandaan komt. Ik zou anders al snel een kant gekozen hebben, terwijl ik bepaalde keuzes van een personage nu beter kon relativeren.”

Anne: “Ik vond het een prachtig ontspannend boek dat mij meenam naar een tijd waar ik eigenlijk heel weinig over wist. Het was een realistisch verhaal, maar zonder te dramatisch te zijn en hier en daar met een komische noot. Voor mij zeker een aanrader, ik wacht vol ongeduld op deel 2!”

Iets minder vond ik…

Silvana: “Het is in het begin wat wennen dat het verhaal verteld wordt vanuit verschillende perspectieven. Een gebeurtenis verteld door Helga wordt bijvoorbeeld een paar pagina’s later ook verteld door Luise. Dat maakt het niet altijd makkelijk om de verhaallijn te volgen.”

Carine: “Hoewel ik wel Duits kan, waren er toch enkele woorden en benamingen in het typisch Beiers die ik niet begreep. Het zou nuttig zijn om een verklaring of vertaling in een voetnoot te zetten of in een lijstje achteraan in het boek.”

Patricia: “Er heeft me weinig gestoord aan het boek. Het enige minpuntje was het open einde, maar dat is natuurlijk een teaser voor het volgende boek dat ik maar al te graag wil lezen.”

Anne: “Helemaal in het begin kwam het verhaal wat moeilijk op gang. Ik denk dat dat ligt aan de nogal abrupte proloog. Vanaf deel 1 zat ik er wél meteen volledig in.”

Tine: “Hoewel de auteur heel hard haar best deed de sfeer uit die periode weer te geven, kwam het verhaal voor mij niet authentiek over. Het tempo vond ik daarbij te wisselend: soms duurde een moment enkele minuten pagina’s, en soms zat je drie regels later plots en zonder overgang een halve dag verder…”

Maya: “Ik vond het gekozen fragment voor de proloog persoonlijk wat vreemd. Er werd geopteers voor een moment waarop de vier vrouwen elkaar al wel kennen, maar de dynamiek nog niet helemaal goed zit. Een proloog moet je zin doen krijgen om verder te lezen… Dit leek mij niet direct een spannende aanzet daarvoor.”

Ilse: “De veelvuldige wisseling van perspectief zorgt ervoor dat je als lezer toch alert moet blijven. Voor mij was het geen boek om eens snel tussendoor te lezen. Al zou je dat misschien wel denken op basis van de titel en cover.”

Rebekka: “Het verhaal verloopt soms wat traag, maar de schrijfster maakt voor mij alles goed door verrassende nieuwe elementen toe te voegen naar het einde van het verhaal toe. Het maakt mij alvast heel nieuwsgierig naar het tweede deel!”

De zin die me bijblijft

Maya: Wat was Luise nu graag in zijn realiteit gestapt, al was het maar voor even.

Carine: Denk eraan: de man is de heer des huizes, maar de vrouw is zijn kroon.

Tine: Bij het opsommen van de tweeëntwintig schedelbeenderen van de mens – achterhoofdsbeen, slaapbeen, jukbeen, enzovoort – had ze zich voorgesteld dat ook haar angst een beentje was dat bij haar hoorde, net als de piepkleine botjes in het binnenoor.

Silvana: Inhaleer in de tussentijd in plaats van je Franse Gauloises dan maar je Duitse Luise.

Rebekka: De hemel lichtte turkoois op. Een perfect ansichtkaartmotief. De lucht was vol gezoem, het rook naar vers gras en bloemen, warme zomerlucht streek na de verkoelende snelle rit langs Helga’s huid. Grappig dat uitgerekend een Amerikaanse bezetter haar de schoonheid van haar eigen Beierse thuisbasis liet zien.

Ilse: Zijn diepzinnige humor was kort na de oorlog impopulair, de meeste mensen lachten liever zonder te hoeven nadenken.

Patricia: U hebt de plicht om zorg te dragen voor het welzijn van uw kind maar geen ouderlijk gezag.

Anne: En daar gingen ze, rondglijdend op hun washandje, de een behendiger dan de ander, maar allemaal in een opperbest humeur, en ze hielden vol.

Nog meer boeken gelezen door ons recensieteam:

• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Dochters van Kiev’ van Erin Litteken
• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Een huis aan de rivier’ van Liz Fenwick
• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Gloriedagen’ van Corina Bomann

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!