Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Aroma’ van Ann Galland
Regelmatig zet Libelle een boek in de kijker. Deze keer is dat Aroma, een betoverende roman van een getalenteerde Vlaamse auteur. Ons recensieteam las het boek en geeft graag z’n ongezouten mening.
Waarover gaat ‘Aroma’?
Venetië, 1978. Alba Amato is een jong weesmeisje dat werk vindt als serveerster bij Gli Scalini, een authentieke koffiebar in de wijk Castello. Aanvankelijk loopt alles goed, maar gaandeweg wordt Alba’s leven gedomineerd door de introverte koffiebrander Roberto Raffa. Midden in de aroma’s van gemalen bonen speelt zich een luguber machtsspel af dat pas eindigt met Roberto’s dood. Voor Alba betekent dat het einde van twee jaar tirannie. Tot ze erachter komt dat zij de enige begunstigde is in Roberto’s testament. Wat betekent dit? Moet ze het fortuin aannemen van de man die haar terroriseerde, of blijft ze trouw aan zichzelf?
In de nasleep van haar keuze volgt een verhaal dat meer dan een halve eeuw omspant, een verhaal dat een stroom aan familiegeheimen en intriges blootlegt en ons doet nadenken over de vervlogen mogelijkheid: wat als ik mijn leven anders had geleid?
Nog meer inspirerende boekentips? Die vind je elke dag in onze Facebook-groep ‘Libelle Leesclub’, waar onze leden al hun favorieten met elkaar uitwisselen! De ideale plek voor echte boekenfans!
Wat vindt het Libelle Leesclub-recensieteam?
Aantal sterren
- Ann D.: *****
- Céline: *****
- Evelien: ****
- Ann J.: *****
- Kaatje: *****
- Jeanique: ****
- Alexia: ****
Ik heb deze roman graag gelezen, want …
Ann J.: “Ann Galland woont zelf in Italië en dat merk je gaandeweg meer en meer. Dat is zo’n waardevolle bijdrage qua sfeerbepaling!”
Alexia: “Ik huil niet snel bij het lezen van een boek, maar bij het lezen van Aroma heb ik toch enkele traantjes gelaten …”
“Hopelijk brengt de auteur snel méér boeken uit.”
Céline: “Bij het lezen over de gezellige cafés en restaurants kreeg ik meteen een zomers vakantiegevoel.”
Jeanique: “De kracht van Alba en hoe ze opkomt voor haar eigen gevoel spreken boekdelen.”
Ann D.: “Ik kon dit boek moeilijk wegleggen en hoop dat er snel nog meer boeken uitkomen van deze schrijfster!”
Kaatje: “De thema’s die de schrijfster aanraakt worden niet uitgemolken, maar net genoeg aangeraakt om nieuwsgierig te blijven van pagina 1 tot pagina 402.”
“Ik huil niet snel bij het lezen van een boek, maar hier heb ik toch enkele traantjes gelaten.”
Evelien: “Je voelt dat de schrijfster heel veel kennis heeft van Italië. Je krijgt de sfeer heel goed mee en kunt je helemaal inbeelden hoe Venetië eruitziet.”
Iets minder vond ik …
Jeanique: “Sommige verhaallijnen zijn een beetje voorspelbaar.”
Alexia: “Ik had het soms wat moeilijk met het tijdsverloop in het boek. Soms gaat de tijd snel, soms gaat de tijd traag, soms worden er enkele jaren of zelfs een decennium overgeslagen…”
“Ik had de kaft liever anders gezien.”
Kaatje: “Ik heb weinig punten van kritiek, buiten het feit dat ik smacht naar meer. Er zijn zeker nog thema’s in het boek waarover ik meer wil weten!”
Ann J.: “Als ik dan iets minder positief vond, was dat sommige passages aan het einde best wat uitgebreider neergepend mochten zijn.”
Evelien: “Het verhaal zit heel goed ineen; ik kan geen negatieve opmerkingen bedenken!”
Ann D. “Ook ik kan eigenlijk niks negatiefs zeggen over het boek.”
“Ik had het soms wat moeilijk met het tijdsverloop in het boek.”
Céline: “De kaft van het boek spreekt mij persoonlijk iets minder aan, voor mij mocht het meer Venetië zijn, samen met een vrouw en een kind of dergelijke.
De zin die me bijblijft
Céline: Afwezigheid betekent voor de liefde wat de wind betekent voor het vuur: ze dooft de kleine, ze doet de grote ontvlammen.
Ann J.: Ze betrapten er zich beiden pas na een tijdje op dat ze hand in hand verder waren gewandeld.
Kaatje: Het leven is hart.
Evelien: ‘Ja. Als ik groot zal zijn, wat gebeurt er dan? Gaan ze dan “hoerenoud” zeggen tegen mij?’ Alba zuchtte en keek hem meewarig aan.
‘Kom, vergeet dit nu, Matteo. We zijn noch hoerenjong noch hoerenoud. Dat laatste woord bestaat zelfs niet.’
Matteo keek haar enigszins opgelucht aan.
Ann D.: Gambini zelf was blij met het goede nieuws dat Alba weer was opgedoken en demoeite had genomen om van zich te laten horen.
Jeanique: Herinneringen zijn persoonlijk.
Alexia: Houden van is voor altijd.
LEES OOK:
- Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘De postbezorgster van Parijs’ van Meg Waite Clayton
- Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Een tijdloze liefde’ van Santa Montefiore
- Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Gertrudes besluit’ van Lena Johannson
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!