Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘De postbezorgster van Parijs’ van Meg Waite Clayton

Regelmatig zet Libelle een boek in de kijker. Deze keer is dat De postbezorgster van Parijs, een oorlogsroman gebaseerd op waargebeurde feiten. Ons recensieteam las het boek en geeft graag z’n ongezouten mening.

Waarover gaat ‘De postbezorgster van Parijs’?

Een leven in vrijheid en vol avontuur, dat is wat pilote Nanée Gold voor zich ziet. Dus wanneer Duitse tanks haar geliefde Parijs binnendenderen, is ze vastberaden: ze gaat bij het verzet. Als schijnbaar onschuldige jonge vrouw kan ze ongezien berichten overbrengen, en algauw staat ze bekend als de Postbezorgster.

Terwijl haar missies steeds gevaarlijker worden, ontmoet ze Edouard Moss, een uit Duitsland gevluchte Joodse fotograaf die zijn vrouw heeft verloren en er met zijn dochter Luki alleen voor staat. De twee sluiten vriendschap, maar worden uit elkaar gerukt als Edouard wordt opgesloten in een concentratiekamp voor kunstenaars. Langzaam maar zeker ontstaat er een plan om de kunstenaars te bevrijden…

Nog meer inspirerende boekentips? Die vind je elke dag in onze Facebook-groep ‘Libelle Leesclub’, waar onze leden al hun favorieten met elkaar uitwisselen! De ideale plek voor echte boekenfans!

Wat vindt het Libelle Leesclub-recensieteam?

Aantal sterren

• Carine: ****
• Anne: ***
• Hilke: ***
• Kimmy: ***
• Heidi: ***
• Annette: ****
• Rebekka: ****
• Marianne: ****
• Ann: ****

Ik heb deze roman graag gelezen, want …

Marianne: “Dit boek bestaat uit verschillende lagen en leest als een trein. Het is een ware pageturner.”

Carine: “Ik werd echt meegezogen in dit verhaal en ik vond het een geslaagde combinatie van historische, spannende, romantische, psychologische, … elementen.”

“Het is een ware pageturner”

Rebekka: “De auteur werkt haar hoofdpersonages heel goed uit: ze laat ze om de beurt groeien doorheen het verhaal zodat ze samen een heel ruim beeld vormen van hoe de oorlog werd ervaren door verschillende perspectieven.”

Ann: “De verschillende tedere fragmenten gaven me echt het gevoel alsof ik de kwetsbaarheid van de twee hoofdpersonages voelde.”

Heidi: “Je kunt niet anders dan meteen sympathie voor het hoofdpersonage opbrengen, zeker wanneer ze, met haar hart voor kunst, het besluit op te nemen voor de schrijvers, schilders en andere artiesten die door nazi-Duitsland een stempel krijgen. Ik kan absoluut begrijpen dat de schrijfster met dit boek een nieuwe titel aan haar bestsellerlijstje toevoegt.”

Annette: “Dit is een boek waarin je begint te lezen en niet kan stoppen: je voelt letterlijk de angst, spanning, tranen, … Zelf werd ik zo meegesleept in het verhaal dat ik het boek op twee dagen uit had!“

Kimmy: “Het verhaal leest erg prettig door de fijne schrijfstijl van de auteur. Ze weet je meteen het verhaal in te zuigen.”

“Ik kan absoluut begrijpen dat de schrijfster met dit boek een nieuwe titel aan haar bestsellerlijstje toevoegt”

Anne: “Deze roman heeft een bijzondere stijl, anders dan de typische oorlogsroman, en dat intrigeert en doet verder lezen.”

Hilke: “Ik kan dit boek aanraden aan alle liefhebbers van historische fictie. De plekken in het boek worden zó mooi beschreven!”

Iets minder vond ik …

Hilke: “Voor mij mocht de romantiek wat prominenter aanwezig zijn in het verhaal.”

Kimmy: “Ondanks dat sommige situaties of details zeer uitgebreid worden uitgelegd, wist ik soms niet meer waarover de situatie ging en moest ik zaken even herlezen.”

“Het begin van het verhaal leest soms wat moeizaam”

Annette: “Voor mij hoeft er niets aan het verhaal veranderd te worden. Wél ben ik benieuwd naar het vervolg.”

Rebekka: “Het is moeilijk om te zeggen wat er beter kon in dit verhaal. Als ik dan toch één minpuntje moet geven: het begin van het verhaal leest wat moeizaam door de vele informatie, maar eenmaal halverwege het verhaal wil je gewoon blijven verder lezen.”

Anne: “Regelmatig moest ik passages enkele keren herlezen voor ik helemaal mee was (en soms lukte me het helaas niet om bepaalde stukken volledig te begrijpen). Dat maakt de leeservaring net iets minder ontspannend.”

Heidi: “Dat Nanée een ware heldin is, staat als een paal boven water, maar het ligt er (voor mij persoonlijk) iets te dik op.”

Carine: “Er komen wel wat plaatsnamen in het boek voor. Daarom zou het wel handig zijn dat er in het boek een kaartje van Frankrijk zou staan, waarop de belangrijkste plaatsnamen van het verhaal aangeduid zijn.”

“Een kaart van Frankrijk met de vermelde plaatsen zou handig zijn”

Ann: “Waaraan ik bij aanvang wel moest wennen waren de uitgebreide, lange zinnen die ik meermaals moest herlezen, maar gaandeweg apprecieerde ik de schrijfstijl des te meer.”

Marianne: “Als vertaler/corrector/redacteur lees ik ‘anders’. Niettegenstaande ik in het verhaal werd gezogen, viel me toch op dat de vertaling hier en daar wat beter kan.”

De zin die me bijblijft

Anne: Mutti ist bei den Engeln, Möppelchen.

Carine: Ze keek naar het boek, al die letters die samen woorden vormden, alinea’s, bladzijden, een verhaal dat niet echt was maar dat wel een waarheid onthulde…

Heidi: Ze drukte haar gezicht tegen het zijne en fluisterde – tegen hem, of tegen een god, die wellicht op hen neerkeek, hoewel ze zich dat nauwelijks kon voorstellen – “Ze zijn er”.

Annette: Als je net zo hoog vliegt als de engelen, kun je dan terugkomen? […] Het punt met vliegen is dat het altijd moeilijk is om terug te keren naar de aarde, waar je ook gevlogen hebt.

Marianne: … en toen ging hij op het bed liggen en deed heel even zijn ogen dicht, zijn hart over het puntige hek van de herinneringen schurend.

Rebekka: Je kon een leven alleen in een uur inpakken als je wist dat het niet anders kon.

Ann: Een welvarend leven en een rijk leven zijn niet altijd hetzelfde.

Kimmy: Misschien was kunst een spiegel waarmee je de realiteit kon vormen, Eduard wist het niet zeker. Hij dacht dat kunst elk doel kon dienen en dat die op zijn best de waarheid van onze eigen individuele harten onthulde.

Hilke: Kunst was toch een hamer. Een hamer waarmee hij zijn eigen harde omhulsel kapot kon slaan, zijn eigen onware beeld van zichzelf.

LEES OOK:

• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Een tijdloze liefde’ van Santa Montefiore
• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Gertrudes besluit’ van Lena Johannson
• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘De drie zussen van Auschwitz’ van Heather Morris

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!