Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Het brievenspoor’ van Tracy Rees

Regelmatig zet Libelle een boek in de kijker. Deze keer is dat ‘Het brievenspoor’ van Tracy Rees. Het verhaal gaat over Amy Snow die wordt verstoten uit de familie als haar adoptieve zus Aurelia overlijdt. Maar dan blijkt dat ze haar een erfenis heeft nagelaten, inclusief mysterieuze brieven… Ons recensieteam las het boek en geeft graag z’n ongezouten mening.

Waarover gaat ‘Het brievenspoor’?

‘Het brievenspoor’ van Tracy Rees begint in het Engeland van de negentiende eeuw. Op het landgoed van haar familie vindt de achtjarige Aurelia een baby in de sneeuw. Ze haalt haar ouders over het kind te adopteren en noemt haar Amy Snow. De twee meisjes groeien op als zusjes, maar als Aurelia op haar drieëntwintigste overlijdt wordt Amy onmiddellijk van het landgoed verbannen. De familie heeft haar nooit gemogen en zelfs de bedienden kijken op haar neer.

Amy’s wereld stort in. Aurelia was alles wat ze had. Maar dan blijkt dat Aurelia haar een bijzondere erfenis heeft nagelaten: een mysterieuze reeks brieven met geheime aanwijzingen. Als het Amy lukt om de zoektocht te voltooien, wacht haar een ontdekking die haar leven voorgoed zal veranderen…

Nog meer inspirerende boekentips? Die vind je elke dag in onze Facebook-groep ‘Libelle Leesclub’, waar onze leden al hun favorieten met elkaar uitwisselen! De ideale plek voor echte boekenfans!

Wat vindt het Libelle Leesclub-recensieteam van ‘Het brievenspoor’ van Tracy Rees?

Aantal sterren

• Annette: ****
• Glynn: ****
• Marianne: ****
• Anne: ****
• Jeanique: ****
• Silvie: ****
• Katrien: ****
• Joke: ****
• Sabine: ****

Ik heb deze roman graag gelezen, want…

Glynn: “Ik vond het heel mooi om te lezen hoe de personages doorheen het verhaal groeien op persoonlijk vlak en hoe ze je meenemen op een heuse speurtocht. Echt een aanrader!”

Silvie: “Dit boek draait om vriendschap in haar puurste vorm, hartverscheurende keuzes, de kloof tussen arm en rijk en bevat de nodige dosis mysterie. Door de beeldende schrijfstijl van Tracy Rees werd ik zo meegezogen in het verhaal dat ik constant mee nadacht over mogelijke pistes om het geheim te ontrafelen.”

Jeanique: “Doorheen het verhaal word je voortdurend getriggerd door de brieven die Aurelia schreef, waardoor je verder wilt blijven lezen. Ook de beschrijvingen van de society voeren je als lezer helemaal mee naar het Victoriaanse Engeland.”

Anne: “Door de beeldende schrijfstijl en de zorgvuldige opbouw verveelt het verhaal van Amy Snow geen minuut.”

Joke: “Dit is een heerlijk januariboek. Ik hou ervan om in hetzelfde seizoen te zitten als in het verhaal, voor mij schept dat extra verbinding met wat ik lees. Daarnaast beschrijft de auteur zowel hoofd- als nevenpersonages zeer treffend, waardoor je in no time genegenheid hebt voor een hele resem karakters. Ik betrapte me erop dat ik wel eens dacht ‘Dat is nu typisch voor…’ bij de acties van bepaalde personages, omdat ik echt het gevoel had dat ik hen kende en kon inschatten.”

Annette: “’Het brievenspoor’ van Tracy Rees is een boek waarbij je de doos zakdoekjes best in de buurt houdt… Op een goede manier. Ik heb genoten van A tot Z.”

Sabine: “Het verhaal zit zó goed in elkaar! Ik leefde daardoor erg mee met Amy. Daarbij kon ik me het uiterlijk van de personages perfect voorstellen, wat heel fijn is.”

Marianne: “Normaal gezien lees ik dit genre niet zo graag, maar het boek heeft me aangenaam verrast. Ik durf het zelfs een échte pageturner te noemen!”

Katrien: “Het boek leest als een trein en voelt bijna filmisch aan. Ik ervaarde de emoties van hoofdpersonage Amy met momenten echt intens met haar mee. Dat is zeker mede dankzij de vertaalster, want zij heeft duidelijk elk woord met zorg uitgekozen zodat het verhaal op geen enkel moment haar originele glans verliest.”

Iets minder vond ik…

Jeanique: “Wat beter kon? Geen idee… Het boek en de schrijfster – waarvan ik nog niets gelezen had – hebben mij werkelijk aangenaam verrast.”

Silvie: “Ik vind het een prachtige roman waar ik weinig slechts over kan zeggen. Al mocht er naar mijn gevoel misschien nog iets meer romantiek in zitten voor Amy.”

Sabine: “Persoonlijk hou ik niet zo van de tijdsgeest en lees ik liever verhalen die zich in ons land afspelen. Daarbij is het verhaal heel lang en soms verveelt het daardoor wel een beetje.”

Marianne: “Soms komt de taal wat ‘geforceerd’ over, maar ik weet niet of dat te wijten is aan de auteur of aan de vertaling. Het verhaal komt wat mij betreft ook wat langzaam op gang.”

Katrien: “Wat ik minder vond? Wel, ik vind het oprecht jammer dat dit niet het eerste deel is van een serie, want ik kocht onmiddellijk alle delen!”

Anne: “‘Het brievenspoor’ heeft een wat aarzelende start waardoor Tracy Rees toch een beetje geduld vraagt van haar lezers. Vanaf deel twee zit je wel hélemaal in het verhaal.”

Joke: “Ik vind het fijn dat Tracy Rees haar personages niet zomaar zwart-wit neerzet, maar ergens bleef ik toch ook op mijn honger zitten omdat ze de achtergrondverhalen van de secundaire personages dan niet verder uitspon. Dat was ongetwijfeld ook boeiende lectuur geweest. Als ik zelf een suggestie mag doen: een boek over mevrouw Riverthorpe please!“

Annette: “Wat mij betreft mag het boek blijven zoals het is. Wat ik wel minder vond – niet om over te lezen, maar als feit – zijn de klassenverschillen van die tijd waarmee je doorheen het verhaal geconfronteerd wordt. Ik stond regelmatig verstomd hoe dit allemaal mogelijk was…”

Glynn: “Het is een mooi en ontspannend boek dat je meeneemt op een bijzondere speurtocht, maar voor mij mocht die speurtocht nog nét iets avontuurlijker zijn. Ook verlangde ik naar iets meer mysterie rond Aurelia’s geheim.”

De zin die me bijblijft

Silvie: Voor mij voelde het alsof mijn levenslange honger werd gestild, alleen door die blik.

Annette: Het lijkt wel of die geschilderde versie van Aurelia die in het ouderlijk huis hangt uit de lijst is gekropen en nu op me komt af rennen….Louis sprekend Aurelia!

Glynn: Maar ergens, netjes opgevouwen tussen de afgedragen schoenen en jurken, zitten mijn dromen, die er al even aftands uitzien omdat ik er nooit naar heb omgekeken.

Joke: Zie je nou hoe handig het is als mensen geen hoge dunk van je hebben?

Sabine: Het is niet goed voor het zelfvertrouwen van een man als alleen al de gedachte aan een huwelijk met hem een meisje in tranen kan laten uitbarsten.

Katrien: Deze tijd werd opgefleurd door haar vriendschap, die brandde als een haardvuur dat de kou van mijn naderende vertrek op afstand hield.

Jeanique: Van Amy Snow is geen spoor meer te bekennen, ze is weggesmolten als een voetafdruk in de sneeuw.

Anne: Ik plof neer als een lap deeg die op een tafel wordt gegooid, meneer Garland gaat vloeiend zitten, als boter die wegsmelt in een hete pan.

Marianne: Mijn schoenen laten een spoor na dat wegsterft in de oneindigheid.

Nog meer boeken gelezen door ons recensieteam:

• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Alles wat je hart begeert’ van Stephanie Schuster
• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Dochters van Kiev’ van Erin Litteken
• Libelle Leesclub: ons recensieteam las ‘Een huis aan de rivier’ van Liz Fenwick

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!