Spreekwoordelijk doorgelicht: Maaike Neuville

Vanaf 26 oktober is ze in de bioscoop te zien als Roos De Vlieger, een studente met een duister familiegeheim en een niet al te koosjere bijverdienste. De kat komt op de koord als Hannah Maes en haar zedenrecherche zich met de zaak bemoeien in ‘Code 37’ – de film. Maar vandaag zit Maaike Neuville (28) tegenover mij in de zon, op een terras in Brussel. Ze is blij dat ze mocht meespelen in de film, zegt ze. Een toffe rol ‘met pak aan’, al was het niet makkelijk om zo’n flink verhaal in een paar scènes te vertellen.

”Maar dat was net de uitdaging”, klinkt het. Er rijdt een politiewagen met loeiende sirenes voorbij. ”Heb ik speciaal geregeld om de ‘Code 37’-sfeer extra in de verf te zetten”, lacht ze. Ze is relaxed, al is het haar enige vrije dag in weken. Want het gaat hard voor Maaike Neuville, en dat is al even zo. De voorbije jaren kwam er haast geen serie op tv of ze deed er in mee (‘Katarakt’! ‘De smaak van de keyser’! ‘Van vlees en bloed’! ‘De Rodenburgs’! ‘Jes’!). Meer dan eens maakte ze haar opwachting op het witte doek (‘De Indringer’, ‘Dirty Mind’, ‘Swoonie’…) En nu heeft ze er nog maar net de opnames voor de film ‘Weekend aan Zee’ opzitten, of ze werkt alweer aan ‘Clan’ – een nieuwe fictiereeks voor VTM. O ja, tussendoor staat ze ook nog op de planken, schrijft ze al eens een theaterstuk én tekende ze begin dit jaar voor haar regiedebuut met de kortfilm ‘Terug weg’.

Kiezen is verliezen

Je acteert, schrijft en regisseert. Is het moeilijk om op één paard te wedden?

”Tja, het heeft gewoon geen zin om voor een van die dingen te kiezen. Ik ga in op wat er in mijn hoofd opkomt en daar ga ik helemaal voor. Al heb ik onwaarschijnlijk veel respect voor mensen die heel duidelijk één richting uitgaan. Dat vind ik mooi, maar ik kan het niet. Weet je wie mij heel hard inspireert? Josse De Pauw. Die doet ook veel verschillende dingen, maar hij doet ze allemaal met volle overgave. Ook dat is een duidelijke keuze. Ik word me hoe langer hoe meer bewust van het belang van keuzes maken, ook in mijn privé-leven. Tot voor kort leefde ik volgens het principe: laat de dingen me maar overkomen. Maar eigenlijk klopt dat niet. Zelfs als je een bepaalde beslissing even uitstelt, is dat op zich ook al een keuze.”

Stel niet uit tot morgen…

”Ja, je moet de dingen die je wil doen niet uitstellen. Drie weken geleden is een vriend van mij overleden. Zijn dood kwam niet onverwacht – hij was ernstig ziek, we wisten dat het er zat aan te komen. Maar toch, het heeft mij – weeral – doen inzien dat je écht niet moet wachten. Als je iets te vertellen hebt, moet je het nu vertellen. Niets uitstellen, daar wil ik heel graag naar leven. Ik doe het niet altijd, maar ik probeer het wel. Want morgen kan het gedaan zijn. Soms valt dat inzicht even weg. Maar af en toe word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt.”

Oost West Thuis Best

Wat heb jij eigenlijk nodig om je ergens thuis te voelen?

”Eten! (lacht) Als ik mijn eigen potje kan maken, voel ik me meteen thuis. Zelfs midden in de natuur op een kampeervuurtje: als ik kan koken, ben ik gelukkig.”

Lees het volledige interview met Maaike Neuville in Libelle 43 (27 oktober 2011)