Terug in de tijd met Jan Schepens
Onvergetelijke plekken, momenten of gesprekken horen bij élk leven. Deze week kruipt acteur en zanger Jan Schepens in de tijdmachine voor een nostalgische trip.
"Alles is verbonden. Ik denk dat je maar een half persoon bent als je het verleden niet meeneemt naar het nu en naar de toekomst. We hebben allemaal een rugzak die bezwaard is. Vol stenen van alles wat we hebben meegemaakt." Jan Schepen (38) probeert zoveel mogelijk in het nu te leven, maar is zich erg bewust van de rugzak die hij meedraagt. Hij vindt het heerlijk om teruggesleurd te worden in de tijd. Overvallen en geraakt door een liedje dat hij hoort op de radio…
Als ik naar één plek terug kon gaan…
Jan Schepens: "Tijdens mijn jeugd woonde ik in Sint-Martens-Latem. Ik speelde in een plaatselijke toneelvereniging en mijn eerste productie werd geregisseerd door mijn papa. We repeteerden in het parochiecentrum en moesten aan de nonnen vragen om de deur te openen opdat wij er konden repeteren. Naar die plek zou ik graag nog eens terugkeren."
Als ik één persoon nog eens kon ontmoeten…
Jan Schepens: "De persoon die ik het liefst terug zou zien is mijn bobonne, mijn grootmoeder. Zij heeft een heel belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Ze woonde in een heel groot huis in Rijmenam, met een grote tuin. Weet je, ergens in mij zit een soort kluizenaar. Iemand die eigenlijk heel asociaal is en graag weg wil van de wereld. En bij mijn grootmoeder kon ik op eender welk moment binnenvallen en er een week blijven slapen. Ze vond het fantastisch als ze mij over de vloer had."
Als ik één gesprek kon overdoen…
Jan Schepens: "Er zijn zoveel gesprekken. (lacht) Ik heb bijna altijd het gevoel dat ik het moet overdoen. Vaak – als ik terug in mijn auto zit – denk ik: dat had ik misschien toch anders moeten zeggen. Dat komt een stuk door mijn hevigheid. Mensen schrikken daar altijd van. Ik probeer het een beetje in te tomen, maar langs de andere kant hou ik daar ook wel van. Zo bén ik. Het is de passie voor het leven. Maar als ik één gesprek betreur, is het dat ik geen afscheid heb kunnen nemen van mijn papa. Hij is veel te plots gestorven."
Lees het volledige interview met Jan Schepens in Libelle 47 (20 november 2008)