.jpg)
Van de grasmat naar het tv-scherm: Gilles De Bilde
Je ziet hem niet meer voorbij hollen in korte broek, maar voetbal blijft Gilles De Bilde nauw aan het hart liggen. Op dit moment ontfermt de ex-Rode Duivel zich over een Antwerpse én dakloze voetbalploeg op één.
Quote van de week: "Papa, ben jíj Gilles De Bilde? vroegen mijn dochters onlangs".
Je werd voor het programma Homeless World Cup aangetrokken als voetbalcoach, maar al snel bleek je taak veel meer te omvatten. "
Ja, het uitgangspunt was een voetbalploeg met daklozen klaarstomen om aan de Homeless World Cup in Australië mee te doen. Maar het gaat hier om mensen die al ongelooflijk veel miserie meegemaakt hebben, he. De mensen van de buurtwerking hadden me vooraf gewaarschuwd: 'Pas op, je gaat er veel meer in steken dan je van plan was'. En inderdaad, zoiets kruipt niet in je koude kleren: mensen die winter en zomer buiten slapen, met niets anders dan een stuk karton om op te liggen…"
Het moet voor jou toch een speciale ervaring geweest zijn, zo nauw samenwerken met mensen waarmee je normaal niet in contact komt?
"Er zijn veel meer dak- en thuislozen in België dan je zou denken. Normaal word je daar niet mee geconfronteerd. Die mensen terug op het rechte pad proberen te helpen, was een echte uitdaging. De vlucht naar Australië duurde 28 uur. Dat betekende 28 uur niet roken, geen drugs gebruiken. Die gasten moesten tegen dan dus clean zijn, dag was behoorlijk 'heavy'."
Je bent al 18 jaar samen met Ils, de moeder van je drie dochters. Niet voor de hand liggend voor iemand die zichzelf als rusteloos omschrijft…
"Ils is zonder twijfel dé rustgevende factor in mijn leven. Door haar ben ik kalmer geworden, ik voelde minder de noodzaak om uit de band te springen. We waren al een koppel toen ik nog geen bekende naam was. Dankzij Ils heb ik een reden om naar huis te komen. Daarvoor had ik geen thuis, ik was een echt woelwater."
Wat voor een vader ben je?
"Ik kan best streng zijn, denk ik. Ik probeer mijn dochtertjes, hoe klein ze ook zijn, te leren dat je niets voor niets krijgt in het leven, dat het niet zomaar uit de lucht okmt vallen allemaal. Ze moeten zich gedragen, respect tonen. Ik hou ze kort en zeg geregeld nee, maar ik probeer wel altijd uit te leggen waarom."
Lees het volledige interview in Libelle 19 van 14 mei 2009