Verrassende ontmoeting: Gaston & Yves
Nog vóór Yves Leterme vorige week in nauwe schoentjes kwam, hadden wij een gesprek met hem en met Gaston Berghmans. Twee mensen die het afgelopen jaar om heel verschillende redenen niet gauw zullen vergeten.
"We hebben elkaar 28 jaar geleden voor het eerst onmoet." Gaston Berghmans kijkt verbaasd naar premier Yves Leterme. "Ik heb u toen koffie geserveerd." Nog grotere ogen. "U kwam met Leo een aantal keer optreden in Dadipark en ik werkte daar op dat moment als jobstudent." Een anekdote waar Berghmans heel blij mee is. "Weer een leuk verhaal om te vertellen", lacht hij. Ze zitten samen op de sofa in de Wetstraat 16, omdat 2008 voor allebei een bewogen jaar was. Yves Leterme verzilverde zijn verkiezingsoverwinning van juni 2007 en had als premier een bewogen jaar en Gaston Berghmans draaide "Christmas in Paris", nu te zien in de bioscoop.
De laatste film van een levende legende, zo wordt aangekondigd.
Gaston Berghmans: "Dat weet ik nog niet. Ik heb vooral gezegd dat dit niet mijn laatste rol zou zijn als ik niet voor honderd procent tevreden was. Ik wil in schoonheid eindigen. Maar als je het aan mijn vrouw Jenny zou vragen, zal ze antwoorden: hij zal geen rollen meer spelen." (lacht).
Yves Leterme: "Zij is de baas?"
Gaston Berghmans: "Niet altijd. (lacht) Weet je, ik heb mijn vrouw jarnelang weinig gezien en mijn dochter is opgegroeid zonder mij in de buurt. Toen ik voor tv werkte, was ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat weg. Vandaag is dat anders, mijn vrouw gaat overal mee naartoe. Ik vind dat belangrijk, en zij doet het graag. Ik heb de indruk dat het ondertussen zo fijn vindt om mee te gaan, dat ze het niet erg zou vinden als ik nóg een rol zou aannemen. Maar mijn leeftijd speelt mee. Als je 82, bijna 83 bent, dan voel je elke maand dat je ouder wordt. Ik weet nu wat moet worden écht is."
Mijnheer Leterme, hoe kijk jij terug op 2008?
Yves Leterme: "Met gemengde gevoelens. Ik zou graag het laatste deel van 2008 aan het eerste deel van 2007 plakken. Dat zou een ideaal jaar zijn. Wat daartussen zat, was bijzonder lastig. Zowel op politiek als op persoonlijk vlak. Maar uit beproevingen trek je ook lessen, het zijn momenten waarop je verbeteringen kan aanbrengen. 2008 beschouw ik daarom als een moeilijk jaar dat toch goed eindigt. Ik was voor het eerst echt blij op het moment dat Tia Hellebaut in Beijing over de lat ging en die gouden medaille haalde. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: als dit kan, dan kan ik ook nog een tandje bijsteken."
Ook u hebt een leven lang hard gewerkt, mijnheer Berghmans. Is humor nuttig?
Gaston Berghmans: "Mensen doen lachen is een van de belangrijkste dingen die je kan doen. Veel dokters vertellen me dat ze graag een medicijn zouden hebben dat zo effectief is als wat wij komieken het publiek geven. Lachen is het beste voor je gezondheid. Dus ja, ik denk dat ik nuttig werk heb gedaan. En ik heb het ook graag gedaan!"
Politici krijgen bakken kritiek over zich heen. Hoe ga jij daarmee om?
Yves Leterme: "Politici zijn heel bekende figuren en kritiek hoort daarbij. Bovendien leven we in een democratie, partijen hebben dus voor- en tegenstanders, er is een oppositie. het is dus niet omdat mensen een opmerking maken, dat ze iets tegen jou persoonlijk hebben. Maar als ik het gevoel heb dat de kritiek onterecht of zelfs onjuist is, heb ik het nog altijd moeilijk. Nu ja, ik heb zelf voor dit beroep gekozen en wist min of meer waar ik aan begon. Voor mijn omgeving is dat anders. Zij hebben hier niet voor gekozen. Dus als je moeder of je dochter iets onaangenaams te horen krijgen, of als zij zich aangevallen voelen omwille van wat ik doe, dan doet dat pijn. Maar er is een remedie. Niet te veel lezen wat er geschreven wordt." (lacht)
Lees het volledige interview met Gaston Berghmans en Yves Leterme in Libelle 52 (24 december 2008)