Vriendinnen Marleen en Els legden samen al wandelend héél veel kilometers af

Tijdens de coronapandemie ontdekten deze twee jeugdvriendinnen een nieuwe hobby, waaraan ze hun eigen unieke invulling gaven: de ABC-wandelingen! Het maakte hun band alleen maar sterker. 

Noem Marleen en Els gerust jeugdvriendinnen. De een ging jarenlang naar de Chiro, de ander zetelde in de jeugdraad van ’t dorp. Zo kwamen ze elkaar geregeld tegen in het uitgaansleven. Het begin van een mooie vriendschap, die met de jaren alleen maar sterker werd. Zeker toen Marleen trouwde met een Chiroleider, en Els diens beste vriend aan de haak sloeg. Inmiddels kennen ze elkaar al twintig jaar en hoewel ze altijd goede vriendinnen zijn geweest, zijn ze het laatste jaar nóg meer naar elkaar toegegroeid.

De ABC-wandelingen

“Geloof het of niet, maar we wisten van de pandemie toch nog iets positiefs te maken’, steekt Marleen van wal. “Terug naar de herfst van 2020. In het dorp zag ik op een dag de gloednieuwe wandelkaart liggen van onze streek. Ik dacht: die moet ik hebben. Voor maar drie euro! Ik heb dan meteen aan Els gevraagd of we niet een keer samen gingen wandelen. Ik wist dat zij dagelijks op wandel ging met haar mama, die revalideerde van borstkanker.”

“Natuurlijk wilde ik mee’, gaat Els enthousiast verder. “Wat moet je anders doen als het land op slot is? (lacht) Marleen pakte er meteen de kaart bij, maar eerlijk gezegd wisten we niet waar we moesten beginnen. ‘Waarom beginnen we niet gewoon met de a?’, vroegen we ons luidop af.

Zo kwamen we uit in het Nederlandse Aalst, vlak bij Eindhoven. De week nadien trokken we naar Borkel en Schaft, nog een week later naar Cranendonck en zo waren we vertrokken voor de ABC-wandelingen. Elke zaterdag vertrokken we vanuit een stad of dorp met de volgende letter van het alfabet.”

Pure verwondering

De dames maakten van hun wandeltochten een echte daguitstap. “Els had elke zaterdag een thermos warme chocolademelk en een stukje cake bij voor onderweg. Ik stippelde dan weer de route uit. Soms deden we een bestaande toer, maar ik ben ook meer dan eens van het pad geweken. (lacht) Gelukkig waren we zelden ver weg van huis. We wonen in Limburg, aan de Nederlandse grens, waar er nog zoveel te ontdekken viel.

Al moesten we soms wel creatief zijn. Voor de letter f zijn we naar de Voerstreek gegaan, Fourons in het Frans, en voor de j zochten we het dan weer in Jette. Ongelooflijk dat er zoveel groen is op slechts tien minuten van de hoofdstad.”

Els krijgt het nog altijd warm van al dat moois dat ze hebben gezien. “In elke tocht zat er wel een stuk bos, een waterloop, weilanden… We hebben heel vaak verwonderd naar elkaar staan kijken omdat er zoveel moois te zien was, en dat zo dicht bij huis. Om nog maar te zwijgen over de metamorfose die de natuur onderging: we wandelden van de herfst naar de winter en zo de lente in. Prachtig!”

Klankbord

Voor Els en Marleen was het wandelen perfect om de sleur van de pandemie te doorbreken. “Het is niet enkel je voeten ‘laten lopen’, maar ook je gedachten. Die vijf, soms zes uur dat we onderweg waren, babbelden we gemakkelijk vol. Maar vraag ons niet over wat we het allemaal hebben gehad.” (lacht)

De dames hebben alle twee een druk gezinsleven, dus de kinderen waren vaak hét gespreksonderwerp van de dag. “Els is zo’n beetje mijn klankbord. Als het over de opvoeding gaat, dan zitten we perfect op één lijn. We hadden het ereover of we al dan niet kostgeld zouden vragen als de kinderen afgestudeerd zijn, of ze later nog wel een huis kúnnen kopen met de prijzen die de pan uitswingen, maar evengoed over studiekeuzes en het studentenleven. De typische mama-zorgen, dus”, vertelt Marleen.

Een gemis

In augustus wandelden ze de laatste letter. “Voor de z gingen we naar Zutendaal”, gaat Els verder. “Ik moet toegeven dat die laatste letters toch wat lastiger waren. Het normale leven kwam weer op gang waardoor we op zaterdag dikwijls andere dingen te doen hadden. Moesten we niet naar de voetbalwedstrijd van de kinderen, dan vulden we de koffers van onze kotstudenten met propere was. (lacht) Maar kijk, we hebben het toch maar mooi afgerond. En eerlijk gezegd heb ik het achteraf wel gemist, die zaterdagen onder ons twee.”

Of de dames dan al broeden op een nieuw plan? “Misschien wandelen we in de toekomst wel de postcodes af, of maken we figuren”, besluit Marleen. “Maar nu het normale leven terug op gang is, hebben we het alle twee weer wat drukker. Maar de ideeën steken we zeker niet zomaar in de koelkast, je weet nooit wat het leven brengt, toch?”

Meer mooie verhalen van verbondenheid:

• Zussen Mariet, Linda en Magda werden grootgebracht in een gezin van negen
• Collega’s Ria, Kristien, Veronique, Els en Petra werken bij de Faculteit Diergeneeskunde
• Ekram en Gyhain zijn niet alleen zussen, maar ook elkaars beste vriendin

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!