Annick wandelt: 5 mooie wandelroutes in Zuid-Tirol
Een vakantiebestemming verkennen, dat doet columniste Annick Ruyts het liefst al wandelend. Tijdens een mooie najaarsweek trok Annick samen met haar man en moeder naar de Dolomieten, om er enkele van de mooiste wandelroutes van Zuid-Tirol te ontdekken.
Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter. Je leest haar columns hier.
De Dolomieten, met hun kenmerkende scherpe pieken en steile ravijnen, liggen in het wondermooie Zuid-Tirol. Het gebied hoorde vroeger bij Oostenrijk, maar maakt nu deel uit van Italië. De mediterrane sfeer van Italië vormt een perfecte mix met het georganiseerde karakter van Oostenrijk. In de winter is het een skiparadijs, in de zomer is het er heerlijk wandelen.
Walter, mijn moeder en ik gaan een week logeren in een wijnboerderij van Roter Hahn. Het is lang geleden dat we nog eens samen naar het buitenland zijn geweest. Walter en ik wandelen veel, niet ideaal voor een 83-jarige met slechte benen. Mama zal vooral lezen en genieten van de prachtige omgeving. Elke dag opnieuw bekijken we hoe we dit op elkaar kunnen afstemmen, want ik wil er ook voor mama een fijn avontuur van maken.
Woensdag – Reisdag
Om 5 uur lopen de wekkers af en wanneer de zon rond 7 uur komt piepen, zijn wij al voorbij Aken. We hebben beslist om de 1026 km vanuit Brussel naar Neustift in een keer te doen met de nodige stops. Mama bepaalt het ritme.
Het zijn twaalf best vermoeiende uren, maar de alsmaar mooiere stopplekjes motiveren ons alle drie om verder te rijden. Mijn adem stokt wanneer voorbij München plots de Alpen opdoemen. Ook vanop de achterbank hoor ik bewonderende zuchten.
Bij aankomst worden we allerhartelijkst begroet door Hildegard, de gastvrouw van het Ölackerer Hof, de wijnboerderij waar we zullen logeren. We sluiten deze reisdag af op het terras met een wijntje van de eigenaars en besluiten dat onze vakantie goed is begonnen.
5 mooie wandelroutes in Zuid-Tirol
1. Zanser Alm – donderdag
Onze eerste activiteit van de dag is een rolstoel halen voor la mama. Een idee van mij dat eerst op wat verzet stuitte bij mijn trotse moeder. Ze loopt meestal met een stok. Wanneer ik haar uitleg dat we met die rolstoel stadjes kunnen bezoeken, gaat ze overstag. We testen de stoel meteen uit en zoeken in het mooie Brixen een terras om een lekkere koffie te gaan drinken. Walter duwt de stoel door de soms wat hobbelige straten van de oude stad. Eerst doet ze er wat lacherig over, maar algauw glundert ze.
In de namiddag rijden we naar een plek waar we een wandeling zouden kunnen maken met een rolstoel. We kiezen voor de Nauturerlebnisweg Zans op de Zanser Alm in het Villnösstal. De wandeling is aangelegd om ook mensen met een beperking, oudere mensen en families met jonge kinderen van het natuurpark Puez-Geisler te laten genieten. Het pad blijkt toch iets te oneffen voor de rolstoel, en de kiezels maken het quasi onmogelijk om vooruit te geraken. Gelukkig hebben we met mijn moeder afgesproken dat we haar mogen achterlaten op een terras.
Walter en ik maken een korte, maar mooie wandeling, die soms door hoge naaldbossen gaat en constant een adembenemend zicht geeft op de Geisler berggroep. Die spitse bergtoppen staan op veel ansichtkaarten van de Dolomieten en zijn niet voor niets Unesco-Werelderfgoed. Terug bij het terras genieten we alledrie van een lekker Weissbier.
Praktisch
- Startpunt: Parkplatz Zans op 1680 meter – bij de ingang betaal je 8 euro en dan kun je naar verschillende parkeerplaatsen rijden.
- Naam: Naturerlebnisweg Zans – goed aangegeven met houten bordjes
- Type: circulair
- Lengte: er staat aangegeven dat de wandeling 3 km is, maar wij hebben er 5 op de teller.
- Hoogteverschil: 170 meter
- Tijd: 1,5 uur
- Moeilijkheidsgraad: makkelijk
- Voorzieningen: twee restaurants waar je iets kunt drinken en eten
2. Kronplatz – vrijdag
Deze voormiddag blijft mama thuis in het appartement om wat te rusten en vervul ik een droom. Walter en ik gaan naar Kronplatz, een bergtop waar het Messner Mountain Museum staat. Het museum is een ontwerp van architecte Zaha Hadid en een architecturale parel. We nemen de kabelbaan tot op 2275 meter hoogte en stappen uit in een wonderlijke bergwereld.
Het MMM Corones stelt niet teleur. Het museum is in een berg ingebouwd, met grote ramen die uitzicht geven op de indrukwekkende omliggende bergketens. In het museum gaat alles over bergbeklimmen op de traditionele manier.
Op Kronplatz valt er nog veel meer te beleven. Sportievelingen komen hier aan hun trekken. We zien mensen duosprongen maken met paragliders, mountainbikers vertrekken er voor een spectaculaire afdaling. Een reuzegrote schommel, die SkyScraper heet, schiet je af richting hemel. En er zijn natuurlijk talloze wandelingen die van hier vertrekken of hier toekomen.
Het Lumen Museum van Bergfotografie is ook een bezoekje waard en het AlpiNN restaurant heeft een spectaculair terras. Omdat wij geen hele dag willen wegblijven, maken we de wandeling rond de top. Je hebt 360° spectaculaire uitzichten op de bergen. In combinatie met het museum was het een rijkgevulde ochtend. Wanneer we de kabellift terug willen nemen is het net middag en horen we de enorme bronzen Concordia 2000 vredesklok. Die luidt elke dag om 12 uur of als er ergens op de wereld een oorlog wordt beëindigd of in een land de doodstraf wordt afgeschaft.
Weer thuis bezoeken we met mama het klooster dat vlak bij ons verblijf ligt.
Praktisch
- Startpunt: aan de kabellift van Kronplatz
- Naam: Rundweg Concordia: sentiero Concordia
- Type: circulair
- Lengte: 2,8 km
- Tijd: 40 minuten, maar je doet er langer over omdat de zichten zo spectaculair zijn.
- Moeilijkheidsgraad: makkelijk
- Voorzieningen: veel bars en restaurants
3. Lago Di Braies – zaterdag
Het Lago di Braies is het mooiste meer dat ik ooit zag. Het bergmeer is maar liefst 36 meter diep en het water is onwaarschijnlijk groen. Het meer ligt aan de voet van de Seekofel, een berg van 2.810 meter. We hebben er een rit van een uur voor over en ik weet dat we er niet alleen zullen zijn. Maar ik wil dat mijn moeder dit ziet.
De aankomst in het natuurpark Fanes-Sennes-Braies verloopt een beetje chaotisch. Je moet tickets kopen en er zijn verschillende parkings verspreid doorheen het park. Omdat ze zo weinig mogelijk wagens in het park willen, moet je je ticket voor de parkings die dicht bij het meer liggen online kopen, iets wat je best op voorhand doet op pragsparking.com/en.
We vinden een plekje voor mama aan het water waar ze een prachtig uitzicht heeft. Walter en ik maken de wandeling helemaal rond het meer. Het is een rondje van ruim 1,5 uur. We nemen onze tijd om uitgebreid foto’s te maken en raken niet uitgekeken op de ongelofelijke kleur van het water.
Ondanks het feit dat veel mensen dezelfde tocht doen – soms in de andere richting – heerst er rust. Iedereen is onder de indruk van de schoonheid en is bezig met wandelen en kijken. Na anderhalf uur blijkt dat ook de Mutti zich niet heeft verveeld. Mensen kijken is plezant, maar ze heeft toch vooral genoten van het landschap rond haar.
Praktisch
- Startpunt: parking 3 of 4, de enige parkings die dicht bij het meer liggen
- Naam: Lago di Braies
- Type: circulair
- Lengte: 3,6 km
- Tijd: anderhalf uur
- Moeilijkheidsgraad: makkelijk, wel een stuk met trappen
- Voorzieningen: verschillende eet- en drankgelegenheden aan één kant van het meer
4. Klooster Neustift – zondag
Zondag staat er zoals elke dag een heerlijke ontbijtmand op ons terras. De gastvrijheid is hier bijzonder groot en de verse kwaliteitsvolle producten zijn zo veel mogelijk van de eigen boerderij. Het is het warm en we installeren ons onder een parasol op het zonneterras aan onze boerderij. Mama is helemaal verzonken in een Nicci French-boek, Walter en ik besluiten om een wandeling in de buurt te maken.
We vinden een tamelijk oud bord met wandelingen aan het klooster Neustift en kiezen voor een wandeling door een bos omdat het zo heet is. Het begin van de wandeling is mooi, we lopen langs de rivier de Eisack, door een maïsveld en gaan dan het bos in. Maar dan lopen we plots met industrie aan onze linkerkant en stuiten we op een nieuw aangelegde weg die het ingewikkeld maakt om de oorspronkelijke wandeling terug te vinden. Dat is even opletten.
Door appelgaarden gaat naar het mooie dorpje Sciaves. Wanneer we dat dorp weer uitlopen, zitten we in een industriezone in aanbouw, waar ze waarschijnlijk aan begonnen zijn lang nadat deze wandeling is aangelegd.
Door een mooi bos wandelen we naar beneden, waar de wandeling eindigt door wijngaarden en langs ons huis.
Praktisch
- Startpunt: Klooster Neustift
- Naam: nummer 8
- Type: circulair
- Lengte: 8 km
- Tijd: 2,5 uur
- Moeilijkheidsgraad: makkelijk
- Voorzieningen: je komt door het dorp Sciaves, maar op zondag was daar niets open.
5. Lorggen – maandag
Vandaag namen we met ons drie de kabellift naar dé berg van Brixen, de Plose. Mama ging zonder rolstoel en met stok gezwind mee de kabelbaan in. Vlak naast de kabelbaan was een terras waar ze onder een parasol en met een stapel, jawel, Libelles op ons kon wachten. Walter en ik maakten de Lorggen-wandeling. Dat is een wandeling van dik 2,5 uur die je in twee richtingen kunt maken.
Tegenwijzerzin is de makkelijkere versie, dan loop je op een comfortabel pad door prachtige naaldwouden met de Dolomieten op de achtergrond naar de kabelbaan die je op de 2545 hoge Pfannspitz brengt. Daar begint de bij momenten best wel pittige afdaling.
Als je de wandeling in de andere richting maakt, moet je eerst heel fel stijgen en ga je naar benden met de kabellift. Wij kozen voor de eerste optie. Ik had wat last van mijn achillespees en kocht een paar wandelstokken die me mee de berg af hielpen. Hier in de bergen loopt bijna iedereen met wandelstokken. En ik begrijp nu waarom, ik voelde me veel zekerder op de rotsige bergpaden. Een goede beslissing!
Beneden zie ik mama van haar laatste dag in de bergen genieten. We zuigen nog eens diep de berglucht in en vertrekken weer met de kabelbaan naar beneden.
Praktisch
- Startpunt: Kabellift Plose
- Naam: Lorggen
- Type: circulair. Je kunt hem in twee richtingen lopen. Je neemt onderweg een kabelbaan (de Pfannspitz kost 10 euro) of naar boven of naar beneden
- Lengte: 8,1 km
- Tijd: 2 uur 30
- Moeilijkheidsgraad: wandelschoenen vereist, hoogteverschil van 695 meter
- Voorzieningen: overal veel eet- en drankgelegenheden
- Tip: hou de weerkaart in de gaten, het weer in de bergen kan plots omslaan. Hou er ook rekening mee dat het boven een pak kouder kan zijn.
Onderweg naar huis halen we een paar lekkere Tiroler specialiteiten en kraken we een laatste fles van de lekkere witte huiswijn. Het zit erop, de bergen hebben hun weldadige invloed op ons uitgeoefend en we kunnen voldaan naar huis.
Wandelen in Zuid-Tirol: praktisch
Zuid-Tirol ligt op ongeveer 1000 km van Brussel. Voor je Oostenrijk binnenrijdt, moet je een vignet kopen en op je voorruit plakken. Eenmaal in Italië betaal je wegentol.
Wij treffen het met een heerlijke najaarsweek, de zon schijnt elke dag en het is warm. In de zomer is het ook mooi weer, maar heb je meer kans op warmteonweders in de bergen.
Je kunt in Zuid-Tirol goedkoop eten en drinken. Op een terras in Brixen betaalden wij 4,5 euro voor een Aperol Spritz.
De Tirolers spreken Italiaans en Duits, de jongere generatie kan Engels, maar dat wordt nog niet zo lang gegeven in de scholen. De oudere generatie spreekt een Oostenrijks dialect. Mijn Duits komt hier goed van pas.
Historisch hoorde Süd Tirol bij Oostenrijk, maar bij een vredesonderhandeling na WO I kreeg Italië een groot stuk van Tirol. Dat heeft tot politieke strubbelingen geleid, maar ondertussen heeft de provincie gedeeltelijke autonomie. Oostenrijk is nog alomtegenwoordig, zeker bij de boeren.
Roterhahn heeft strenge kwaliteitsnormen. De kwaliteit van de vakantieverblijven is zeer hoog. Alles is goed onderhouden en de vele bloemen die overal aan de huizen hangen, maken ze helemaal postkaartwaardig.
Tips om een reis met verschillende generaties voor iedereen geslaagd te maken
- Huur een rolstoel! Misschien niet geschikt voor natuurwandelingen, maar wel om stadjes en musea te bezoeken.
- Check of de restaurants of terrassen dicht bij kabelbanen en parkings open zijn, het bespaart je vervelende verrassingen.
- De lokale bevolking is heel behulpzaam. Ze boden vaak spontaan aan om voor mama te zorgen als wij gaan wandelen waren.
- Zorg voor leesvoer zodat het wachten niet saai wordt. Wij hadden stapels Libelles bij!
Meer wandelen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!