Wil de echte Bart De Pauw nu opstaan?

Bart, de verhalenverteller

"Twintig stripalbums heb ik tussen mijn tiende en mijn zestiende volgeklad. Mijn publiek? Dat waren mijn zussen. Ik vond het geweldig om te zien hoe ze genoten terwijl ze lazen. Het mooiste moment was voor mij de cliffhanger, en hun nieuwsgierige gezichten als ze me vroegen hoe het nu verder ging. Dan ging ik snel verder tekenen."

Bart, de vader

"Een moeder ben je, een vader word je, wil het cliché. Bij mij klopt dat. Ik was geen vragende partij voor kinderen. Ik wilde ze wel. Ooit. Het was mijn vrouw Inès die per se kinderen wilde. Toen ik Quinten, mijn oudste, een dag of drie na zijn geboorte in mijn armen had, heb ik gehuild. Ik besefte dat ik de vader van dat kleine kindje was, en dat ik er onvoorwaardelijk van hield. Als vader denk je niet meer de hele tijd aan jezelf, want je kind komt op de eerste plaatst. Je hebt vanaf dat moment ook een achilleshiel."

Bart, de romanticus

"Ik ben niet romantisch in de cliché-zin. Bloemetje, diner bij kaarslicht, dat soort dingen zijn niets voor mij. Maar ik heb ooit een speurtocht gelegd voor mijn vrouw, die het hele huis door moest, met als eindpunt ons bed, waar ik dan met een strik rond mijn hoofd in lach. Om maar te zeggen dat we veel lachen. Mijn vrouw zegt dat ik de humor in haar leven breng.

Lees het volledige interview met Bart De Pauw in Libelle 14 (8 april 2010)