Zelfportret Janine Bischops

Over de vraag of ze voor Libelle een zelfportret wilde schilderen, moest ze niet lang nadenken. Janine Bischops, Jenny uit Thuis, schildert graag. Voor het goede doel. En voor zichzelf. Als uitlaatklep. Als ontspanning. En voor ons. Om ons te tonen hoe ze echt vanbinnen is. Voor vrouwen als Janine werd de term hartelijk uitgevonden. Het hart op de tong en een goed woord voor iedereen. Goedlachs. Met kleine pretoogjes. Ook als ze vertelt en blijft vertellen.

Grapjas en angsthaas

Laten we het maar meteen over je schilderij hebben. Wat heb je voor ons geschilderd?

“Ik heb in eerste instantie een hart geschilderd. Ik heb een groot hart waar heel veel mensen in kunnen. Misschien soms wel te veel. Maar ik zie graag mensen. Ik heb thuis altijd veel liefde gezien. Ik kom uit een warm nest en trek dat gemakkelijk door in mijn leven. Mijn dochters, mijn vriendinnen, mijn collega’s, ik draag ze allemaal in mijn hart. Iedereen heeft mooie dingen in zich. Daar probeer ik op te focussen, veel meer dan op de fouten die ze maken. Hoeveel tijd verspillen mensen soms niet aan niet graag zien?”

Eigenlijk ben je een chiromeisje van 68?

“Absoluut. Ik heb dat nog altijd in mij. Laat mij maar kattenkwaad uithalen. Ik doe ook nog altijd graag belleke trek. Samen met mijn kleinkinderen. Bellen en dan gaan lopen. Of onnozel marcheren op straat. Dan zeggen ze soms: ‘Bomma, je gaat braaf zijn, hé.’ Soms lach ik ook te luid als we samen naar de cinema gaan. Dan roepen ze: ‘Nee, niet doen!’”

Hoge toppen, diepe dalen

Is het leven voor jou een emotionele rollercoaster?

“Ja, toch wel. Alles moet intens zijn. Mijn blijdschap maar ook mijn verdriet. Alleen zijn is soms een zegen, maar soms ook een hel. Soms kom ik thuis en word ik overvallen door eenzaamheid. En soms vind ik het alleen zijn zelfs leuk. Je bent baas over jezelf. Je doet wat je wilt. Maar het is totnogtoe niet simpel geweest.”

Lees het volledige interview met Janine Bischops in Libelle 46 (17 november 2011)