Ria, Kristien, Veronique, Els en Petra zijn onafscheidelijke collega’s

Er beweegt altijd wel iets aan de faculteit Diergeneeskunde in Merelbeke! Maar één vaste waarde blijft: het gouden kliekje van Ria, Kristien, Veronique, Els en Petra.

Honden, katten, koeien en paarden zijn meestal niet de grootste fans van de faculteit Diergeneeskunde in Merelbeke, tot ze er één keer zijn geweest. Waarom dan wel? Omdat Ria, Veronique, Els, Petra en Kristien van de Gentse dierenkliniek er elk dier met heel veel liefde verwelkomen.

Ontsnapte Boxer

“Veronique, Ria en ik zijn de anciens”, steekt Els van wal. “De faculteit is al járen onze tweede thuis. (lacht) Later kwam Petra er dan nog bij, en Kristien was de laatste. Maar het voelt alsof we elkaar al een leven lang kennen, en dat terwijl we zo goed als allemaal op een andere dienst staan.

Zo houdt Ria de buitenpraktijk draaiende en sta ik in het verloskwartier waar de kalfjes en de lammetjes geboren worden. Kristien vind je dan weer in het labo bacteriologie en Petra doet de in-vitrofertilisatie. En ons Veronique? Die heeft de belangrijkste job van ons allemaal: zij zorgt ervoor dat we op het einde van de maand ons geld krijgen.” (lacht)

In een dierenkliniek is geen enkele dag hetzelfde, het zal je dus niet verbazen dat de dames al een en ander hebben meegemaakt. Els: “Klopt! Zo zagen we al eens een koe in de vijver van de faculteit sukkelen en een hoop studenten achter een ontsnapte Boxer rennen. (lacht) Als is het soms ook minder plezant, zeker als je een kopstoot krijgt van een paard! Maar die onvoorspelbaarheid, die onverwachte wendingen, die maken het juist plezant.”

Levenswijsheid

Of het leeftijdsverschil hen geen parten speelt? “Nooit”, zegt Petra, die als achtendertigjarige het jonkie van de groep is. “Terwijl de ouderen tonnen levenservaring hebben, die ze maar wat graag delen, hebben de jongsten misschien een wat frissere kijk op het leven. Zo leren we nog elke dag van elkaar.”

Goede collega’s zijn goud waard, weten de vijf dames. “Je slijt de meeste tijd van je leven op het werk, en dan is het fijn als je die tijd kunt spenderen met fijne mensen”, gaat Veronique verder. “Niet zomaar ‘fijne mensen’, want na al die jaren zijn Els, Petra, Kristien, Ria en ik echte vriendinnen geworden. Onze koffiepauze brengen we àltijd met z’n vijven door, en zo nu en dan gaan we eens buitenshuis lunchen. Die momenten breken de dag.”

Geen vaarwel

“Het geheim van onze sterke band?”, vraagt Kristien zich luidop af. “Het leven in de dierenkliniek is zo onvoorspelbaar. Niet alleen krijgen we honderden dieren over de vloer, ook bij de studenten is het een komen en gaan. Die komen uit alle hoeken van de wereld. Nu hebben we er uit Iran, Colombia, Nigeria, Spanje, Italië en Ethiopië. Al dat jong geweld, houdt ons ook jong. (lacht) Al is het niet simpel om altijd opnieuw afscheid te moeten nemen. Eigenlijk is er maar één zekerheid, en da’s ons kliekje van vijf.”

“Hoewel…”, gaat Petra stilletjes verder. “Binnenkort ga ik weg uit de dierenkliniek. Langs de ene kant sta ik te popelen om me in een nieuw avontuur te storten, maar tegelijk ga ik iedereen zo missen. In het bijzonder Ria, Veronique, Els en Kristien. We hebben het al eerder gezegd: we zijn niet zomaar collega’s, we zijn vriendinnen en dat koester ik voor ’t leven. Gelukkig woon ik niet al te ver van de faculteit, en kan ik altijd nog eens binnenspringen. Of we gaan ’s middags nog eens met z’n vijven lunchen. Uit het oog is niet uit het hart, zo snel geraken ze niet van me af, hoor!” (lacht)

Meer mooie verhalen van verbondenheid:

• Ekram en Gyhain zijn niet alleen zussen, maar ook elkaars beste vriendin
• Jill houdt samen met Veerle, een van haar negen collega’s, haar bloemenwinkel Olivia Bloom draaiende
• Kleindochter Agnes kan zich geen leven zónder haar grootmoeder inbeelden

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!